Tek Eşli Ve Çok Eşli Ailelerde Yaşayan Ergenlerde Öz-Yeterlik, Öznel İyi Oluş Ve Çocukluk Çağı Ruhsal Travmaları

Author :  

Year-Number: 2022-63
Yayımlanma Tarihi: 2022-10-02 21:48:55.0
Language : Türkçe
Konu : Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık
Number of pages: 1763-1776
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Bu araştırmanın temel amacı, tek eşli ve çok eşli ailelerde yaşayan ergenlerde öz-yeterlik, öznel iyi oluş ve çocukluk çağı ruhsal travmalarını ve çocukluk çağı ruhsal travmaları, öz-yeterlik ve öznel iyi oluşlarının bazı demografik değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığını incelemektir. Bu betimsel araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın grubunu, %50,2’si (n=326) kadın ve %49,8’i (n=323) erkek olmak üzere toplam 649 birey oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak; Kişisel Bilgi Formu (KBF), Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeği (ÇÇTÖ), Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği ve Çocuklar için Öz-Yeterlik Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistikler, ilişkisiz örneklemler için t-Testi ve ilişkisiz örneklemler için ANOVA temel istatistiklerden yararlanılmıştır. Araştırmanın sonucunda çalışma grubunda 18 katılımcı (%2,8) travmasını inkar etmektedir. Çocukluk çağı ruhsal travmaları, cinsiyet değişkenine göre farklılaşmazken, sosyoekonomik duruma ve aile yapısına göre farklılaşmaktadır. Katılımcıların öz-yeterliklerinin cinsiyet, sosyoekonomik durum ve aile yapısına göre farklılaşmadığı fakat travmayı inkar etme durumlarına göre anlamlı bir biçimde farklılaştığı görülmektedir. Katılımcıların öznel iyi oluşlarının cinsiyet sosyoekonomik durum ve aile yapısına göre farklılaşmadığı, travmayı inkar etme durumlarına göre anlamlı bir biçimde farklılaştığı görülmektedir.

Keywords

Abstract

The main purpose of this study is to examine self-efficacy, subjective well-being and childhood mental traumas in adolescentsliving in monogamous and polygamous families and to investi gate whether childhood mental traumas, self-efficacy and subjective well-being differed according to some demographic variables. Relational screening model was used in the research in this descriptive study. The study group of the research consists of 649 individuals, % 50,2 (n=326) women and % 49,8 (n=323) men. As a data collection tool in the research; Personal Information Form (PIF), Childhood Mental Trauma Scale (CTS), Adolescent Subjective Well-Being Scale and Children's Self-Efficacy Scale were used. In the analysis of the data, descriptive statistics, t-Test, ANOVA basic statistics were used. As a result of the research, 18 participants (% 2,8) in the study group denied their trauma. Childhood mentaltraumas by gender. While it does not differentiate, it differs according to socioeconomic status and family structure. Participants' self-efficacydid not differ according to gender, socioeconomic status and family structure, but according to their denial of traumaappear to differ significantly. Subjective well-being of the participants did not differ according to gender, socioeconomic status and family structure, according to their denial of trauma differed significantly.

Keywords


  • 1. Adjorlolo, S.,Adu‐Poku, S., AndohArthur, J., Botchway, I. ve Mlyakado, B. P. (2017). Demographic factors, childhoodmaltreatment and psychological functioningamong university students' in Ghana: A retrospective study. International Journal of Psychology, 52, 9-17.

  • 2. Akkaya, K. (2018). Toplumsal değişimin aile kurumuna etkisi bağlamında çokeşli evlilikler: Erzurum/Hınıs örneği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Üsküdar Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

  • 3. Akkoyunlu, B., Orhan, F. ve Umay, A. (2005). Bilgisayar öğretmenleri için bilgisayar öğretmenliği öz- yeterlik ölçeği geliştirme çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29 (29), 1-8.

  • 4. Aksu, N. (2015). Lise öğrencilerinin akademik öz yeterlik, sosyal ilişki unsurları ile suça eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Zirve Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.

  • 5. Alçay, A. (2015). Ergenlerin öz-yeterlikleri ile mantıkdışı inançları arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

  • 6. Al-Sharfi, M.,Pfeffer, K. (2020). Parentalbondingamongpolygamousfamilies and itseffects on adolescent psychological well-being. Psychological Counseling Journal,61(61), 465-483.

  • 7. Arık Binbay, D. (2009). Bipolar I bozukluk hastalarında şiddetli çocukluk çağı travmasının hastalık özellikleri üzerine olan etkisinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Tıpta Uzmanlık Tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.

  • 8. Aslantürk, H. ve Kaya Kılıç, A. (2020). Üvey aileye sahip gençlerde aile aidiyeti: Nitel bir analiz. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24 (3), 1171-1189.

  • 9. Aydıner, B. B. (2011). Üniversite öğrencilerinin yaşam amaçlarının alt boyutlarının, genel öz yeterlik, yaşam doyumu ve çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.

  • 10. Bandura, A., Adams, N. E. and Beyer, J. (1977). Cognitiveprocessesmediatingbehavioralchange. Journal of personality and social psychology, 35 (3), 125

  • 11. Bandura, A. (1994). Self-Efficacy. In V. S. Ramachaudran (Ed.), Encyclopedia Of Human Behavior (Vol. 4, pp. 71-81). New York: AcademicPress.

  • 12. Bandura, A. ( 1997 ). Öz-yeterlik: Kontrol egzersizi. New York: Freeman .

  • 13. Bandura, A. (2004). Social cognitivetheoryforpersonal and social change by Enabling Media. In A. Singhal, M. J. Cody, E. M. Rogers, & M. Sabido (Eds.), LEA's communication series. Entertainment-education and social change: History, research, and practice (s. 75-96). Mahwah, NJ, US: Lawrence ErlbaumAssociates Publishers.

  • 14. Bassani, L.,Antypa, N., ve Serretti, A. (2013). Childhood maltreatment and neurobiologicalvulnerability to depression: A review. ClinicalNeuropsychiatry. Journal of Treatment Evaluation, 10 (6), 260-273.

  • 15. Bernstein, D., Fink, L., Handelsman, L., Foote, J., Lovejoy, B. A., Wenzel, K. and Ruggiero, J. (1994). Initialreliability and validity of a newretrospectivemeasure of child abuse and neglect. American Journal of Psychiatry, 151.

  • 16. Brown, S. L., Manning, W. D., Stykes, J. B. (2015). Family structure and child well-being: integrating family complexity. Journal of Marriage and Family, 77, 177–190.

  • 17. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. (10. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

  • 18. Canatan, K. ve Yıldırım, E. (2011). Aile sosyolojisi (2. Baskı). İstanbul: Açılım Kitap.

  • 19. Candar, M. (2019). Hakkâri bölgesinde iki eşliliğin (kumalığın) evdeki ergen çocuklar üzerinde etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.

  • 20. Cihangir Çankaya, Z. (2009). Özerklik desteği, temel psikolojik ihtiyaçların doyumu ve öznel iyi olma: Öz-belirleme kuramı. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (31), 23-31.

  • 21. Corcoran, M.,&McNulty, M. (2018). Examining the role of attachment in the relationship between childhoodadversity, psychological distress and subjective well-being. Child abuse&neglect, 76, 297-309.

  • 22. Çakır, G. (2015). Lise öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

  • 23. Çeşmeci, M. (1995). Furtherreliability and validity study of the perceptions of psychological maltreatmentınventoryforadolescence. (Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi). Boğaziçi Üniversitesi.

  • 24. Demir Çelebi, Ç. ve Sezgin, O. (2015). Lise öğrencilerinin öznel iyi oluşları ile ahlâkî olgunluk seviyeleri arasındaki ilişkinin incelenmesi.Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 5 (2), 99-146.

  • 25. Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95 (3), 542–575.

  • 26. Diener, E.,Suh, E. and Oishi, S. (1997). Öznel iyi oluş üzerine son bulgular. Hint Klinik Psikoloji Dergisi, 24, 25-41.

  • 27. Diener, E. and Seligman, M. (2002). Veryhappy people. American Psychological Society, 13 (1), 81-84.

  • 28. Diener, E. (2009). Subjective well-being. In The science of well-being (pp. 11-58). Springer, Dordrecht.

  • 29. Eaton, M. J. ve Dembo, M. H. (1997). Differences in the motivationalbeliefs of AsianAmerican and non- Asian students. Journal of EducationalPsychology, 89 (3), 433-440.

  • 30. Erol, M. (1992). Geniş aileden çekirdek aileye geçiş sürecinde aile içi ilişkilerde meydana gelen nitelik değişmelerinin aile üyeleri üzerindeki etkileri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

  • 31. Eryılmaz, A. (2009). Ergen öznel iyi oluş ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7 (4), 975-989.

  • 32. Eryılmaz, A. ve Atak, H. (2011). Ergen öznel iyi oluşun öz saygı ve iyimserlik eğilimi ile ilişkisinin incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (37), 170-181.

  • 33. Fergusson, D. M.,Lynskey M. T. (1997). Physicalpunishment / maltreatmentduringchildhood and adjustment ın youngadult-hood. Child AbuseNeglect, 21, 617-630.

  • 34. Gökçen, A. (2016). Aile türleri ve başlıca aile sınıflandırmaları. Mustafa Aydın (Ed.), Sistematik Aile Sosyolojisi içinde (s. 9-11). Konya: Çizgi Kitabevi.

  • 35. Gönülalan, G. D. (2019). Ortaokul öğrencilerinde öz yeterlik ve narsisizm. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.

  • 36. Güler, A. (2014). Şizofreni tanılı hastalarda çocukluk çağı travmalarının etkileri (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Haliç Üniversitesi, İstanbul.

  • 37. Güneri Yöyen, E. (2017). Childhood trauma and self-respect. International Journal of Social Sciences and Education Research, 3 (1), 267-282.

  • 38. Güneş, A. M. (2016). Sınıf öğretmenlerinin sınıf yönetim becerileri, teknoloji kullanımları ve öz yeterlik inançları arasındaki ilişki (Doktora tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir (Tez No: 450126).

  • 39. Gürgen, A. (2017). Alkol kullanım bozukluğu olan hastalarda çocukluk çağı travmaları ve duygu düzenleme güçlüğünün araştırılması: Kesitsel kontrollü çalışma (Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.

  • 40. Hampton, N. Z. (2004). Subjective well-being among people with spinalcordinjuries: the role of self- efficacy, perceived social support, and perceived health. RehabilCounselBull, 48, 31–37.

  • 41. Hapke, U.,Schumann, A., Rumpf, H. J., John, U. ve Meyer, C. (2006). Posttraumaticstressdisorder. EuropeanArchives of Psychiatry And ClinicalNeuroscience, 256 (5), 299-306.

  • 42. Ho, S. M.,Chu, K. W. and Yiu, J. (2008). The relationship between explanatorystyle and posttraumaticgrowthafterbereavement in a non-clinicalsample. DeathStudies, 32(5), 461-478.

  • 43. Hughes, J. N. ve Chen, Q. (2011). ReciprocalEffects Of Student-Teacher And Student-Peer Relatedness: Effects On Academic Self Efficacy. Journal of AppliedDevelopmentalPsychology, 32, 278–287.

  • 44. Hybron, D. M. (2000). Twophilosophicalproblems in the study of happiness. Journal of Happiness Studies, 1, 207-225.

  • 45. Kaya, Z. ve Savaşlı, Y. (2020). Ergenlerin sosyal karşılaştırma ve duygusal öz-yeterlik düzeylerinin demografik değişkenlere göre incelenmesi. Gençlik Araştırmaları Dergisi, 8 (20), 71-100.

  • 46. Kazanoğlu, İ. (2019).Lise öğrencilerinin spora yönelik tutumları ve öz-yeterlilik düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi Kış Sporları Ve Spor Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

  • 47. Keene, A. C., ve Epps, J. (2016). Childhood physicalabuse and aggression: Shame and narcissisticvulnerability. Child Abuse&Neglect, 51, 276-283.

  • 48. Kessler, R. C.,Molner, B. E., Buka, S. L. (2001). Child SexualAbuse and SubsequentPsychopatoloji: Results From The NationalComorbiditySurvey. American Journal of Public Health, 91, 753-760.

  • 49. Kirman, T. (2020). Yetişkinliğe geçiş döneminde yabancılaşma: çocukluk çağı ruhsal travmaları ve eylemliliğin etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.

  • 50. Kim, J. ve Cicchetti, D. (2003). Social self-efficacy and behaviorproblems in maltreated and nonmaltreatedchildren. Journal of Clinical Child and AdolescentPsychology, 32 (1), 106-117.

  • 51. Koç, F.,Aksit, S., Tomba, A., Aydın, C., Koturoğlu, G., Çetin, S.K., Aslan, A., Halıcıoğlu, O., Erşahin, Y., Turhan, T., Çelik, A., Şenol, E., Kara, S., Solak, U. (2012). Çocuk istismarı ve ihmali olgularımızın demografik ve klinik özellikleri: Ege Üniversitesi çocuk koruma birimi’nin bir yıllık deneyimi. Türk Pediatri Arşivi, 47, 119-124.

  • 52. Kotaman, H. (2008). Özyeterlilik inancı ve öğrenme performansının geliştirilmesine ilişkin yazın taraması. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21 (1), 111-133.

  • 53. Kunz, S., Joseph, S., Geyh, S., & Peter, C. (2017). Posttraumaticgrowth and adjustment to spinalcordinjury: Moderated by posttraumaticdepreciation? Psychological Trauma: Theory, Research, Practice, and Policy, 9 (4), 434.

  • 54. Kuzu, A (2013): Bilimsel araştırma yöntemleri.Anadolu Üniversitesi Yayını, Eskişehir.

  • 55. Lyubomirsky, S.,King, L. ve Diener, E. (2005). The benefits of frequentpositiveaffect: Does happinesslead to success? Psychological Bulletin, 131, 803-855.

  • 56. Mahon, N. E.,Yarcheski, A. and Yarcheski T. J. (2005). Happiness as related to gender and health in earlyadolescents. ClinicalNursing Research, 14 (2), 175-190.

  • 57. Ohannessian, C.,Lerner, R. M., Lerner, J. V. Ve vonEye, A. (1999). Does selfcompetencepredict gender differences in adolescentdepression and anxiety? Journal of Adolescence, 22 (3), 397- 411.

  • 58. Muris, P. (2001). Gençlerde öz yeterliliği ölçmek için kısa bir anket. Psikopatoloji ve Davranışsal Değerlendirme Dergisi, 23 (3), 145-149.

  • 59. Özbay, Y., Palancı, M., Kandemir, M. ve Çakır, O. (2012). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluşlarının duygusal düzenleme, mizah, sosyal özyeterlik ve başa çıkma davranışları ile yordanması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), 325-345.

  • 60. Özel, E., Zelyurt, H. (2016).Anne baba eğitiminin aile çocuk ilişkisine etkisi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 36, 9-34.

  • 61. Öztürk, M. (2011). “Çocuk İhmal ve İstismarı”. M. Öztürk (Edt.). Çocuk Hakları Açısından Çocuk İhmal ve İstismarı. İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.

  • 62. Özcan, Ö. (2018). Ebeveynleri boşanmış ve boşanmamış ergenlerin öz yeterlik ve sosyal destek düzeylerinin karşılaştırılması (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ordu.

  • 63. Pajares, F. (1997). Currentdirections in self-efficacy research. Advances İn Motivation And Achievement, 10 (149), 1-49.

  • 64. Paschon, A.,Riffert, F. ve Sams, J. (2005). Okul gelişimi ve psikolojik sağlık profilaksisi – öz yeterlik, kaygı ve saldırganlık. Okul gelişiminde duygusal faktörlere ve genel becerilere odaklanmak (s. 5372). Lang.

  • 65. Rask, K.,Päivi Å. K., Pekka, L. (2002). Adolescentsubjectivewellbeing and realizedvalues. Journal of Advanced Nursing, 38(3), 254–263.

  • 66. Reisoğlu, S. (2014). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluşlarını yordamada beş faktör kişilik özellikleri, mizah tarzları ve duygusal zekânın rolü. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

  • 67. Ruppert, F. (2014). Travma, Bağlanma ve Aile Konstelasyonları. (Çev: F. Zengin), 2.Basım, İstanbul: Kaknüs Yayınları. (Orijinal basım çalışma basım tarihi 2008.

  • 68. Santrock, J. W. (2018). Eğitim psikolojisi (D.M. Siyez, Çeviri Editörü). Nobel Akademik Yayıncılık.

  • 69. Satıcı, S. A., (2013). Üniversite öğrencilerinin akademik öz-yeterliklerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

  • 70. Schunk, D. H. (1990). Goalsetting and self-efficacyduring self- regulatedlearning. Educationalpsychologist, 25(1), 71-86.

  • 71. Shmotkin, D. (2005). Happiness in the face of adversity: Reformulating the dynamic and modularbases of subjective well-being. Review of General Psychology, 9(4), 291.

  • 72. Singer, M. J.,Humphreys, K. L. ve Lee, S. S. (2016). Coping self-efficacymediates the association between child abuse and ADHD in adulthood. Journal of AttentionDisorders, 20(8), 695-703.

  • 73. Solberg, VS ve Viliarreal, P. (1997). Hispanik üniversite öğrencileri arasında psikolojik ve fiziksel sıkıntının yordayıcıları olarak öz-yeterlik, sosyal destek ve stresin incelenmesi. Hispanik Davranış Bilimleri Dergisi, 19 (2), 182-201.

  • 74. Soyyiğit, Y. (2020). Ebeveynini kaybetmiş bireylerin öz yeterlilik algılarının depresyon durumları ile ilişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Aydın Üniversitesi Eğitim Enstitüsü, İstanbul.

  • 75. Sönmez, S. (2015). Çocukluk çağında ruhsal travma yaşamış yetişkin bireylerin depresyon düzeylerinin ve yaşam doyumlarının incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

  • 76. Swanson, R. B.,Masssey, R. H.,Payne, I. R. (1972). Ordinalposition, family size, and personal adjustment. Journal of Psychology, 81, 51–58.

  • 77. Şahin-Demirkapı, E. (2013). Çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme ve kimlik gelişimine etkisi ve bunların psikopatolojiler ile ilişkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Aydın.

  • 78. Şar, V. (1997). Kötüye kullanım ve ihmalle ilişkili sorunlar. Temel Psikiyatri, Güleç C, Köroğlu E, (Ed) Ankara: Hekimler Yayın Birliği Yayıncılık, 823-834

  • 79. Şar, V.,Ozturk, E. ve Ikikardes, E. (2012). Validity and reliability of the Turkish version of childhoodtraumaquestionnaire. Turkiye Klinikleri Tip Bilimleri Dergisi, 32(4).

  • 80. Şar, V., Mutluer, T., Necef, I., Fatih, P. (2018): Trauma, creativity and trance: specialability in a case with dissociativeidentitydisorder. American Journal of Psychiatry, 175 (6), 506-507.

  • 81. Şirin, A. ve Ulaş, E. (2015). Ortaokul öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri ile karakter eğitimi uygulamaları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Değerler Eğitimi Dergisi, 13 (30), 279–307.

  • 82. Taşdelen, N. (1995). Examination of the effects of perceived psychological maltreatment of mothers on adolescent's self concept, emotional and behavioralproblems and academicAchievement. (Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi). Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.

  • 83. Telef, B. B. ve Karaca, R. (2012). Çocuklar için öz-yeterlik ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması . Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 169-187.

  • 84. Topuz, C. (2013). Üniversite öğrencilerinde özgeciliğin öznel iyi oluş ve psikolojik iyi oluş ile ilişkisinin incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fatih Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

  • 85. Tuzgöl Dost, M. (2004). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri. Unpublisheddoctoratedissertation, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.

  • 86. Tüzün, O. ve Sayar, K. (2006). Attachmenttheory and psychopathology. Düşünen Adam: The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences, 19 (1), 24-39.

  • 87. Uğur, Z. (2010). Bipolaraffektif bozuklukta bağlanma biçimleri, çocukluk çağı travmaları ve agresyon ilişkisi (Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi). Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbul.

  • 88. Valsiner, J. (1989). Organization of children’s social development in polygamicfamilies. In J. Valsiner (Ed.), Child development in culturalcontext(pp. 67–86). Toronto, Canada: Hogrefe and Huber.

  • 89. Yetim, U. (2001). Mutluluk Bilimi: Toplumdan Bireye. İstanbul: Bağlam Yayınları.

  • 90. Wilson, W. (1967). Correlates of avowedhapiness. Psychological Bulletin, 67 (4),294-306.

  • 91. Yıldırım, F. ve İlhan, İ. Ö. (2010). Genel öz yeterlilik ölçeği Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 21 (4), 301-308.

  • 92. Yılmaz E, Tamam L. ve Bal U. (2015). Poligami ve ruh sağlığına etkileri. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 7 (2), 221-228.

  • 93. Zoroğlu, S. S., Tüzün, Ü., Şar, V., Öztürk, M., Kora, M. E. ve Alyanak, B. (2001). Çocukluk dönemi istismar ve ihmalinin olası sonuçları. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 2 (2), 69-78

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics