Author :
Abstract
21. yüzyılda yaşanan değişme ve gelişmeler toplumsal hayatta bireylerarası iletişim ve ilişkinin de yoğunlaşmasına neden olmaktadır. Bu arada, aile ve toplum içinde yaşayan çocuk genç ve yetişkinlerin sorunları giderek çoğalmakta, yeni sorumluluklar ve beklentiler ortaya çıkmaktadır. Bu değişim karşısında aile kurumunun güçlendirilmesi büyük önem taşımakta bu nedenle de aile yaşantısı eğitimi programlarının geliştirilmesine ve bu programların işlerlik kazanmasına ihtiyaç duyulmaktadır. Aile yaşantısı eğitimi, aile bireyleri olarak kişilerin bugünkü ve gelecekteki rollerinde rehber olmak üzere planlanmış bir eğitimdir. Aile yaşantısı eğitiminin amacı, birey ve ailelerin yeni koşullara uyum sağlamasını kolaylaştırmak, yaşam kalitesinin geliştirilmesi ve güçlendirilmesi için gerekli bilgi ve becerileri kazanmalarını sağlamaktır. Bu konuda yapılan çalışmalar; aile yaşantısı eğitiminin aile bireyleri üzerindeki etkileri, evlilik, eşler arası ilişkiler, çocuk gelişimi, gençliğin yetişkinliğe hazırlanması, yaşlı ana-baba yetişkin çocuk ilişkileri, kültürel değişimlerin aile üzerindeki etkileri gibi konular üzerinde yoğunlaşmaktadır. Eğitim programlarının geliştirilmesi ve bu programların değerlendirilmesi aile yaşantısı eğitimi açısından önemli bir nokta olmakla birlikte üzerinde daha az durulan konular arasındadır. Bu çalışmada aile yaşantısı eğitiminin amacı ve önemi vurgulanmaya çalışılmış ve son yıllarda aile yaşantısı eğitimiyle ilgili yapılan araştırmalara yer verilmiştir.
Keywords
Abstract
As a result of the changes and developments of the 21st century, interpersonal communication and relation in the social life intensifies. Meanwhile, the problems of children, youth and adults living in the family and society are gradually increasing and new responsibilities and expectations are emerging. In the face of this change, reinforcement of the family institution is of considerable importance; hence there is a need to develop family life education programs so that they would become functional. Family life education is an education planned so as to guide individuals as family members in their roles today and in the future. The aim of the family life education is to provide individuals and families with necessary knowledge and skills in order to pave the way for their adapting to new conditions while also improving their quality of life. Studies on this subject are concetrated on the issues such as the effect of family life education on family members, marriage, relationships between spouses, child development, youth preparation for adulthood, parent-teen relationships, effects of cultural changes on the family. Even though the improvement and the use of education programs is important with regard to the family life education, it is among the issues much less emphasized. In this study, the aim and the significance of the family life education is emphasized and researches conducted in recent years about the family life education are explored.
Keywords
- Aile Eğitimi Programı Uygulama ve Yaygınlaştırma Projesi 2012 İnternet Duyurusu, Erişim: 25 Eylül 2012,
- Aile Eğitimi Programı Uygulama ve Yaygınlaştırma Projesi 2012 İnternet Duyurusu, Erişim: 25 Eylül 2012, http://www.athgm.gov.tr/upload/mce/2012/aep_duyurusu.pdf.
- Aral, N., Baran, G., Gürsoy, F., Akyol-Köksal, A.,Yıldız-Bıçakçı, M., Bütün- Ayhan, A. ve Erdoğan, S.(2006). Okul Öncesi Dönemde Çocuğu Olan Anne Babaların Aile Eğitimine Yönelik Görüşlerininİncelenmesi. 3. Uluslararası Çocuk ve İletişim Kongresi & 3. Uluslararası Çocuk Filmleri Festivali Özet Kitabı, İstanbul.
- Ayçiçeği, A. (1993). The Effect Of The Mother Training Program. Yüksek Lisans Tezi, Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.
- Balta, M. (2010). Almanya’daki Zihinsel Yetersizliği Olan Çocuğa Sahip Türk Ailelerinin GereksinimleriDoğrultusunda Hazırlanan Aile Eğitimi Uygulamasının Etkililiği. Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
- Beder Şen, R. ve Demirkan, S. (2008). “Türkiye’de Aile Eğitimi ve Yerel Yönetimler/Sivil Toplum Örgütleri İçin Uygulamalı Bir Model Önerisi”. A.
- R. Kalaycı, M. N. Nuruan, A. Çiftçi, R. B. Şen (Haz.).V. Aile Şurası “Aile Destek Hizmetleri” Bildirileri: 5- 7 Kasım 2008 –Ankara. Ankara: Bilim Serisi No:137, Afşaroğlu Matbaası.
- Bekman, S. (1996–1999). “Anne Çocuk Eğitim Programının Okul Başarısına Etkisi”. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 17 (17–33).
- Bergman, F. (1990). Needs Assessment for Parent Education. Yüksek Lisans Tezi, Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.
- Bilen, M. (2009). Sağlıklı İnsan İlişkileri (6. Baskı ). Ankara: Anı Yayıncılık.
- Bryan, G. M., DeBord, K., Schrader, K. (2006). Building a Professional Development System: A Case Study of North Carolina’s Parenting Education Experiences. Child Welfare, 75 (5).
- Bushfield, S. (2004). Fathers in Prison: Impact of Parenting Education. The Journal of Correctional Education, 55(2).
- Canpolat, T. (2001). Öğretmen Aile İşbirliği ile Ailelerin Eğitim İhtiyaçlarının Belirlenmesi. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, İstanbul.
- Cavkaytar, A. (1998). Zihinsel Engellilere Özbakım ve Ev İçi Becerilerinin Öğretiminde Bir Aile Eğitimi Programının Etkililiği. Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
- Demircioğlu, H. (2012). Altı Yaşında Çocuğu Olan Annelere Uygulanan Aile Eğitimi Programının Aileİşlevleri ve Anne Baba Tutumları ile Çocuğun Gelişimi Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Ekinci Vural, D. (2006). Okul Öncesi Eğitim Programındaki Duyusal ve Sosyal Becerilere YönelikHedeflere Uygun Olarak Hazırlanan Aile Katılımlı Sosyal Beceri Eğitimi Programının Çocuklarda Sosyal Becerilerin Gelişimine Etkisi. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
- Gökçe, Ç. (2009). Sınıf Öğretmenlerinin Anne-Baba Eğitimi Konusuna İlişkin Yeterlik Düzeylerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale OnSekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
- Gunderson, T. (2004). The Use Of Stres Management in Combination With Parent Training: An Intervention Study With Parents Of Preschool Children. Doctora Thesis, Utah State University, Logan, Utah, USA.
- Güzel, Ş. (2006). Dört Yaş Altı Çocuğa Sahip Annelerin Aile Eğitimine Yönelik İhtiyaç Duydukları Konuların Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Hamamcı, Z. ve Köksal Akyol, A. (2005). İlköğretimde ve Lisede Çocukları Okuyan Anne Babaların Aile Eğitim İhtiyaçlarının Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(29).
- Hindin, T. J. (2001). A Media Literacy Nutrition Education Curriculum for Head Start Parents About theEffects of Television Advertising on Their Children’s Food Requests. Doctora Thesis (unpublised) Colombia University, New York.
- Kocayörük, E. (2007). The Effects of Father İnvolvement Training (FIT) on Family Functioning and Peer Relationships of 9th Grade High School Students. Doktora Tezi. ODTÜ, Ankara.
- Kurt, T. , Gür B. (2011). Türkiye’de Ailelerin Eğitim İhtiyaçları. Aile ve Toplum Eğitim Kültür ve Araştırma Dergisi, 7 (27).
- Kurtulmuş, Z. (2003). Anne Eğitim Programının 4-6 Yaş Grubu Çocuğu Olan Alt Sosyo-EkonomikDüzeydeki Anne Davranışları Üzerindeki ve Annelerin Okul Öncesi Eğitime Yönelik Görüşlerine İlişkin Etkisinin İncelenmesi. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi . Gazi Üniversitesi, Ankara.
- Kurtulmuş, Z. (2010). Bilim ve Sanat Merkezine Devam Eden Üstün Yetenekli Çocukların Ailelerine Verilen Bilgisayar Temelli Eğitimin Aile
- McBride, B. A. (1990). The Effects of a Parent Education/Play Group Program On Father İnvolvement in Child Rearing. Family Relations, 39 (3).
- McDonald, L., Moberg, P. D., Brown, R., Rodriguez- Espiricueta, I., Flores, N. I., Burke, M. P. and Coover,G. (2006). After School Multifamily Groups: A Randomized Controlled Trial İnvolving Low İncome, Urban, Latino, Children. Children and School, 28 (1).
- Mert, G. (2008). “Aile Eğitimi”. A. R. Kalaycı, M. N. Nuruan, A. Çiftçi, R. B. Şen (Haz.).V. Aile Şurası“Aile Destek Hizmetleri” Bildirileri: 5-7 Kasım 2008–Ankara. Ankara: Bilim Serisi No:137, Afşaroğlu Matbaası.
