Kaynaştırma Uygulamalarının Yürütüldüğü Anaokulu Sınıfında Uygulanan İyi Davranış Oyununun Etkililiği
Author :
Abstract
Bu çalışmada bir devlet anaokulunda aynı sınıfta eğitim alan özel gereksinimli bir çocuğun ve 15 tipik gelişen çocuğun etkinlik dışı ve etkinlik içi davranışları üzerinde İyi Davranış Oyunu (İDO) versiyonlarından İDO-Tepkinin Bedelinin etkililiği araştırılmıştır. Araştırmanın katılımcıları bağımsız bir devlet anaokulunda aynı sınıfta eğitim alan özel gereksinimli bir çocuk ve 15 tipik gelişen çocuktur. Araştırma tek denekli araştırma desenlerinden “ABAB modeli” kullanılarak yapılmıştır. Araştırmanın başlama düzeyi oturumlarından ve İDO uygulamasının yapıldığı oturumlardan elde edilen veriler kısmı zaman aralık kaydı kullanılarak kaydedilmiş ve veriler grafiksel olarak analiz edilmiştir. Araştırmanın etkililik verileri, İDO’nun kaynaştırma uygulamaları kapsamında aynı sınıfta eğitimlerine devam eden özel gereksinimli çocuğun ve tipik gelişen çocukların etkinlik dışı davranışlarının azalmasında/yok olmasında ve etkinlik içi davranışlarının artmasında/güçlenmesinde etkili olduğu izlenimini vermektedir. Araştırmada toplanan sosyal geçerlik verileri İDO’nun öğretmen açısından etkili ve tercih edilebilir bir strateji olduğunu göstermektedir. Çocukların görüşleri ise İDO’nun olumlu ve kurallara uymayı motive edici nitelikte olduğu yönündedir. Bu araştırmanın sonuçları İDO’nun kaynaştırma uygulamalarının yürütüldüğü eğitim ortamlarındaki özel gereksinimli çocukların ve tipik gelişen çocukların etkinlik içi davranışlarında artış, etkinlik dışı davranışlarında ise azalma sağladığını göstermektedir. İDO’nun aynı anda sınıftaki tüm öğrencilerin davranışlarını yönetmeyi sağlamasından dolayı eğitim öğretim faaliyetlerine ayrılan zamanı artırdığı ve davranışlarda istendik yönde değişiklik oluşturmasıyla çocukların çalışma becerilerini güçlendirdiği izlenimi oluşmaktadır.
Keywords
Abstract
This study, the effectiveness of the Good Behavior Game (GBG) version of the GBG-Response Cost on the off-task behaviors and on-task behaviors of a child with special needs and 15 typically developing children receiving education in the same class in a state kindergarten was investigated. The participants of the study were a child with special needs and 15 typically developing children receiving education in the same class in an independent state kindergarten. The “ABAB model”, one of the single-subject research designs, was used in the study. The data obtained from the initial level sessions of the study and the sessions in which the GBG application was performed were recorded using time interval recording and the data were analyzed graphically. The effectiveness data of the study give the impression that GBG is effective in decreasing/eliminating the off-task behaviors and increasing/strengthening the on-task behaviors of the child with special needs and typically developing children continuing their education in the same class within the scope of inclusive practices. The social validity data collected in the study show that GBG is an effective and preferable strategy for the teacher. The children's opinions are that GBG is positive and encourages behavior in accordance with the rules. The results of this study revealed that GBG increased the on-task behaviors and decreased the off-task behaviors of children with special needs and typically developing children in educational environments where inclusive practices were implemented. Since GBG enables the management of the behaviors of all students in the classroom at the same time, it is observed that it increases the time allocated to educational activities and strengthens the study skills of children by creating desired changes in behaviors.
