Author :
Abstract
Roy Andersson, İsveç sinemasının önemli yönetmenlerinden biridir. Ingmar Bergman, Ruben Östlund gibi hem sinema tarihinde hem de çağdaş sinemada önemli yönetmenler çıkarmayı başarabilen İsveç’in yaşayan en başarılı yönetmenlerinden biri olan Roy Anderrson, 1970’de çektiği ve Berlin Film Festivalinde dört ödül alan Bir İsveç Aşk Hikayesi filmiyle büyük bir çıkış yakalamıştır. Ancak bu büyük başarıdan sonra yönetmen, yapmak istediği sinemanın farklı bir sinema olduğuna karar verir ve yaklaşık otuz yıl boyunca yeni bir sinema dili üzerine çalışır. Özellikle Bir Şeyler Oldu (1987), Zafer Dünyası (1991) kısa filmleriyle ve çektiği birçok reklam filmiyle bu yeni sinema dilini oluşturduğu bir süreç geçiren Roy Andersson, İkinci Kattan Şarkılar (2000), Siz Yaşayanlar (2007), İnsanları Seyreden Güvercin (2014) ve Sonsuzluk Üzerine (2019) filmleriyle oluşturduğu özgün sinema dilini yansıtan yetkin filmler çeker. 71. Venedik Film Festivali’nde İnsanları Seyreden Güvercin filmiyle en büyük ödül olan Altın Aslan ödülünün sahibi olan yönetmen uluslararası alanda prestijli toplam otuz bir ödül kazanmıştır. Andersson’un sinema dili geniş açı plan sekansa dayalı, fragmanlardan oluşan, dekor ve makyaj kullanımın ön planda olduğu, teatral mizansenlerle kurulan, renk paletinin anlam katmanları meydana getirdiği ve resim sanatını sinematografisinin temel referans noktası olarak konumlandıran bir tasarıma sahiptir. Bu nedenle filmlerinde oluşan anlamın büyük bölümü diyalog, olay veya anlatı devamlılığıyla değil, göstergelerle oluşur. Dolayısıyla yönetmenin filmleri göstergebilimsel açıdan çok katmalı bir yapıya sahiptir ve göstergebilimsel çözümleme yapmak için oldukça uygundur. Bu çalışmada, Roy Andersson’nun sinema dilini yansıtan İnsanları Seyreden Güvercin filminin göstergebilimsel çözümlemesi yapılmıştır. Çalışmada göstergebilim teorisi Boris Tomashevski, Gerrard Genette, Roland Barthes, Charles Morris, Ferdinand de Saussure, Charles Sanders Pierce ve Pierre Guiraud’ın görüşleri üzerinden tartışılacaktır. Bu kuramsal bölüm sonrasında Ferdinand de Saussure ve Charles Sanders Pierce’in göstergebilimsel yaklaşımı temel alınarak İnsanları Seyreden Güvercin filminin analizi yapılacaktır. Filmde ortaya çıkan göstergeler ile varoluşçuluk felsefesi arasındaki ayrılmaz bağ nedeniyle film analizi ve felsefi kaynakları bir arada incelenmiştir.
Keywords
Abstract
Roy Andersson is one of the important directors of Swedish cinema. Roy Anderrson, one of the most successful living directors of Sweden, who managed to produce important directors both in the history of cinema and in contemporary cinema, such as Ingmar Bergman and Ruben Östlund, had a big break with the film A Swedish Love Story, which he shot in 1970 and won four awards at the Berlin Film Festival. However, after this great success, the director decides that the cinema he wants to make is a different cinema and has been working on a new cinematic language for about thirty years. Roy Andersson, who went through a process in which he created this new cinematic language with his short films, Something Happened (1987), World of Glory (1991) and many commercials he shot produces competent films that reflect the original cinematic language he created with Songs from the Second Floor (2000), You Living (2007), The Pigeon Watching People (2014) and On Eternity (2019). he produces competent films that reflect the original cinematic language he created. The director, who won the Golden Lion award at the 71st Venice Film Festival with the movie Pigeon Watching People, won a total of thirty-one prestigious awards in the international arena. Andersson's cinema language has a design based on a wide-angle sequence, consisting of fragments, using decor and make-up at the forefront, set up with theatrical mise-en-scène, where the color palette creates layers of meaning and positions the art of painting as the main reference point of cinematography. For this reason, most of the meaning formed in his films is not formed by dialogue, event or narrative continuity, but by signs. Therefore, the films of the director have a multi-layered structure in terms of semiotics and are quite suitable for semiotic analysis. In this study, the semiotic analysis of Roy Andersson's movie The Pigeon Watching People, which reflects the language of cinema, was made. In this study, semiotic theory will be discussed through the views of Boris Tomashevski, Gerrard Genette, Roland Barthes, Charles Morris, Ferdinand de Saussure, Charles Sanders Pierce and Pierre Guiraud. After this theoretical part, the analysis of the movie Pigeon Watching People will be made based on the semiotic approach of Ferdinand de Saussure and Charles Sanders Pierce. Due to the inseparable link between the signs that appear in the film and the philosophy of existentialism, film analysis and its philosophical sources are examined together.
