Author :
Abstract
Tarihsel olarak, Raku belirli bir seramik stilinin manevi, dini, felsefi, tören ve işlevsel özelliklerine değinir. İlk olarak 16. yüzyıl sonlarında Momoyama Dönemi’nde (1573-1615) Japonya'nın Kyoto şehrinde geliştirilen, özellikle Zen Budistlerinin çay töreninde kullanacağı seramik ürünlerin üretimi için tasarlanmış ve geliştirilmiştir. Dünyanın her tarafında özellikle de nüfusun yoğun olduğu yerleşim alanlarında milyarlarca ton katı atık olmaktadır. Bu katı atıklar insan sağlığına, aynı zamanda de çevreye biyolojik, kimyasal veya fiziksel olarak zarar verebilmektedir. Katı atıkların tekrar geri dönüştürülüp yeniden kullanımı sürdürebilirliğin sağlanmasına, doğal kaynakların korunmasına ve enerji tüketiminin azalmasına yardımcı olarak bize ve yaşadığımız gezegene fayda sağlamaktadır. Seramik sanatı da hammadde içeriğine bakıldığında katı atıkların kullanıma uygun bir alan olduğu görülmekte ve bunun için kullanılmamış hammadde yerine aynı kimyasal ve yapısal özelliklere sahip katı atık malzeme kullanmak ekonomik ve çevresel olarak yarar sağlamaktadır. Bu çalışmada iki farklı seramik bünye üzerinde iki farklı raku sır reçetesinden oluşan katı atık (cam tozu) ile hazırlanan raku sır örnekleri incelenmektedir.
Keywords
Abstract
Historically, Raku addresses the spiritual, religious, philosophical, ceremonial, and functional characteristics of a particular ceramic style. It was first developed in Kyoto, Japan during the Momoyama Period (1573-1615) in the late 16th century, and it was designed and developed specifically for the production of ceramic products to be used by Zen Buddhists in tea ceremonies. Billions of tons of solid waste occur all over the world, especially in densely populated residential areas. These solid wastes can harm human health as well as the environment biologically, chemically or physically. The recycling and reuse of solid wastes benefits us and the planet we live in by helping to ensure sustainability, conserve natural resources and reduce energy consumption. Considering the raw material content in ceramic art, it is seen that solid wastes are suitable for use, and using solid waste materials with the same chemical and structural properties instead of unused raw materials provides economic and environmental benefits. In this study, samples of raku glaze prepared with solid waste (glass powder) consisting of two different raku glaze recipes on two different ceramic bodies are examined.
Keywords
- Arcasoy, A. (1988). Seramik Teknolojisi, Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Seramik
- Arcasoy, A. (1988). Seramik Teknolojisi, Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Seramik Ana sanat Dalı Yayınları, İstanbul.
- Aris, K. N. M. (2015). “The Influence and Remaining Japanese Cultural Elements in RakuArtworks of Contemporary Non Japanese Artists/Potters”, The IAFOR Academic Review, V.1, (2), 8-15.
- Aydın, K. (2018). “Toplanmalı Sırların Seramik Form ve Yüzeylere Uygulanması”, Yüksek Lisans, Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, Ankara.
- Du, J. H. ve K.H. Tan (2013). “Use of Waste Glass as Sand in Mortar. Part II. Alkali–Silica Reaction and Mitigation Methods”, Cement and Concrete Composites, Vol. 35, (1), 118-126.
- Galán-Arboledas, R. J. ve S. Bueno (2016). “Production of Ceramic Materials Using Only Waste”, Key Engineering Materials, Vol. 663, 62-71.
- Ryand, W. ve Radford, C. (1987). Whitewares Production, Testing and Quality Control, Pergamon Press, NewYork.
- Sherrill, J. R. (2016). “How to Raku”, Successful Tips and Techniques for Raku Firing, 2-4.Vijayakumar, G., Vishaliny, H. ve Govindarajulu, D. (2013). “Studies on Glass Powder as PartialReplacement of Cement in Concrete Production”, International Journal of Emerging Technology and Advanced Engineering, 3(2), 153-157.
- Watkins, J. C. ve Wandless, P. A. (2006). Alternative Kilns & Firing Techniques, A Lark Ceramics Book, USA.
