Author:
Abstract
Sanat ve özellikle görsel sanatlar internetin önemli içeriklerinden biridir. İmaj kültürünün egemen olduğu bir medya, televizyon ile yaşam alanımıza girmiştir. Televizyon dünyasında, şöhret odaklı sanat ve sanatçı tasarımının gerçekleştirilmesi öncelikle seyirci inşası ile başlamıştır. Aynı düzenek son yıllarda sosyal ağların yaygınlaşması ve sosyal medya kullanımının artması ile yer değiştirmiştir. Öyle ki, içinde bulunduğumuz zaman diliminde çağın bir gereği olarak nitelendirdiğimiz internet ve ona bağlı aygıtlar, uygulamalar bir yanıyla da görsel sanat içeriklerinin seyirci tarafından belirlenmesi ve beğeni algısına göre kabul görmesine yol açmaktadır. Tam da bu noktada bu çalışmasının amacının, seyircinin/takipçinin inşasıyla imaj mühendisliği üzerine bir analitik değerlendirme yapmaktır. Sorun olarak görünen, internet ve sosyal medya kullanımı aracılığıyla oluşan imaj kültürünün görsel sanatlara yansıyan etkileri üzerinden oluşan nitelik kaybının irdelenmesidir. İmajların egemenliği altında sosyal medya üzerinden yaygınlaştırılan bir tür yaşamsal gerek –bağımlılık değil- haline dönüştürülen seyirci ya da takipçi inşası, onun beraberinde imajla varlık sahasına girme, varlığını sürdürme hali görsel iletişim düzeneğinin bayağılaştırılmasına ve görsel sanatlar alanına sanal gerçeklik ile ket vurmasına süreğen bir durum kazandırmıştır. Bu nedenle, imaj, imge, dijital ve sanal görüntülü düzenlemeler ve görsel sanat yapıtlarının internet görselleriyle iç içe geçerek olağanlaşmış, sıradanlaşmış ve bir tür tüketim malzemesine dönüşmüştür. Gösteri dünyamızdan sonra sosyal ağlar, aygıtlar aracılığıyla “sosyal” olarak adlandırılan medya biçimiyle seyirci/takipçi inşası yerine sanat-sanatçı-alımlayıcı üçgeninin oluşturduğu nitelikli, dezenformasyona mesafeli sanat alanını inşa etmek olanaklı mıdır? Bu çalışma, yalnız akademik boyutta değil, görsel sanatlara ya da plastik sanatlara ait yapıtların estetik kaygı ve sanatsal eleştiri öğretileriyle sürdürülmesi – “hiç”lik temelinde olsa bile- değersizleştirilmemesi adına “imaj her şeydir” kıskacından nasıl çıkılabilir? sorusuna ilişkin bir tartışmayı ele almaktadır.
Keywords
Abstract
Art and especially visual arts are one of the important contents of the internet. A media dominated by the image culture has entered our living space with television. In the television world, the realization of the fame-focused art and artist design began with the construction of the audience. The same mechanism has been replaced in recent years with the expansion of social networks and increased use of social media. In fact, the Internet and its connected devices, which we describe as a requirement of the era in our time period, cause the visual content of the art to be determined by the audience and accepted according to the perception of appreciation. At this point, the purpose of this work is to build an audience and to carry out an analytical evaluation of image engineering on the construction of the audience.The new generation risks related to the effects of the consumption of image-consuming culture through the use of Internet and Social Media on the effects of the visual arts and the transformation of art works into consumption materials are discussed. The construction of spectators or followers, who are transformed into a kind of vital need - not of dependence, which is popularized through social media under the domination of images, enters the field of existence with the image, and the continuation of its existence gives a continuous condition to the illusion of the visual communication mechanism and its interruption to the visual arts field with virtual reality. For this reason, the images of image, image, digital and virtual images and the visual images of visual art works have been intertwined and become an ordinary, consumed consumption material. Is it possible to construct the art space that is distant to disinformation, which is formed by art-artist-receiver triangle instead of audience / follower construction by means of social networks and devices which are called in social de by means of social networks and devices? This study, not only in the academic dimension, but the visual arts or plastic arts of the works of aesthetics and artistic criticism to continue with the teachings - even if it is on the basis of nothingness - to be discredited "image is everything" how to get out of the clamp? It discusses a discussion of the question.