Teorik Olarak Ayrıştırılan Pozitif ve Negatif Yalnızlığın Ampirik Olarak Test Edilmesi: Yalnızlık Tercihi ve Yalnızlık Algısının Ayrıştırılmasında Sosyal İzolasyon, Dışadönüklük, Kültür, İyi Oluş, Mutluluk, Stres, Anksiyete ve Depresyonun Rolü
Author :
Abstract
Bu çalışmada, teorik olarak ayrıştırılan yalnızlık tercihi (pozitif yalnızlık) ve yalnızlık algısının (negatif yalnızlık) sosyal izolasyon, dışadönüklük, kültür, iyi oluş, mutluluk, stres, anksiyete ve depresyon bağlamında ampirik olarak test edilmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, çalışmaya 18-70 yaşları arasında (ort. = 34,600 ± 11,639 yıl) 158’i (%61,0) erkek ve 247’si (%39,0) kadın olmak üzere toplamda 405 kişi katılmıştır. Çalışma verileri, Google formlar aracılığıyla oluşturulan bir link üzerinden toplanmıştır. Veri analizinde, betimsel istatistikler, madde analizi, Pearson korelasyon analizi ve çoklu doğrusal hiyerarşik regresyon analizi kullanılmıştır. Çalışma bulgularına göre yalnızlık algısı korelasyon katsayısı büyüklüğü açısından sırasıyla sosyal izolasyon, depresyon, mutluluk, iyi oluş, stres, anksiyete ve dışadönüklükle ilişkili bulunmuştur. Buna karşın yalnızlık algısı ile bireycilik ve toplulukçuluk arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki elde edilmemiştir. Bunun yanı sıra yalnızlık tercihi korelasyon katsayısı büyüklüğü açısından sırasıyla dışadönüklük, depresyon, mutluluk, anksiyete, sosyal izolasyon, iyi oluş, toplulukçuluk, stresle ilişkili bulunmuştur. Ancak yalnızlık tercihi ile bireycilik arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki gözlenmemiştir. Ayrıca dışadönüklük faktörü dışında yalnızlık algısı yalnızlık tercihine göre diğer değişkenlerle belirgin şekilde daha yüksek düzeyde ilişkilidir. Diğer taraftan ilgili alanyazında yer alan bulgular ve öneriler doğrultusunda kurulan ve birinci adımda sosyal izolasyon, ikinci adımda dışadönüklük, üçüncü adımda bireycilik ve toplulukçuluk, dördüncü adımda kişisel iyi oluş ve mutluluk, beşinci adımda stres, anksiyete ve depresyonun dahil edildiği beşer adımdan oluşan hiyerarşik regresyon analizleri sonuçlarına göre son aşamada yalnızlık algısını sosyal izolasyon, iyi oluş, mutluluk, anksiyete ve depresyon yordarken yalnızlık tercihini dışadönüklük, bireycilik ve toplulukçuluk yordamaktadır. Çalışmada elde edilen bulgular ışığında ilgili yazında teorik olarak ayrıştırılan yalnızlık tercihi ve yalnızlık algısının ele alınan değişkenler bağlamında ampirik olarak da ayrıştığı gözlenmiştir. Bunların dışında yalnızlık tercihi ve yalnızlık algısının ayrıştırılmasında her ne kadar farklı değişkenler rol oynasa da yalnızlık tercihinin mutluluk ve iyi oluşla ilişkilerine ve alanyazında yer alan bulgulara bakıldığında yalnızlığın pozitif tarafına ilişkin kanıt elde edilememektedir.
Keywords
Abstract
This study aimed to empirically test the theoretically differentiated preference for solitude (positive aloneness) and loneliness (negative aloneness) in the context of social isolation, extraversion, culture, well-being, happiness, stress, anxiety, and depression. A total of 405 individuals, 158 (61.0%) male and 247 (39.0%) female, aged between 18 and 70 (mean = 34,600 ± 11,639 years), participated in the study. Data were collected through a link generated through Google Forms. Descriptive statistics, item analysis, Pearson correlation analysis, and multiple linear hierarchical regression analysis were conducted. Findings showed that loneliness was correlated, in descending order of correlation coefficient magnitude, with social isolation, depression, happiness, well-being, stress, anxiety, and extraversion. No statistically significant relationship was found between loneliness and either individualism or collectivism. Preference for solitude was correlated, in descending order, with extraversion, depression, happiness, anxiety, social isolation, well-being, collectivism, and stress, with no significant relationship with individualism. Except for extraversion, loneliness had stronger associations with the other variables compared to preference for solitude. On the other hand, hierarchical regression analyses, conducted in accordance with findings and suggestions in the relevant literature and consisting of five steps, including social isolation in the first step, extraversion in the second step, individualism and collectivism in the third step, personal well-being and happiness in the fourth step, and stress, anxiety, and depression in the fifth step, showed that in the final step, loneliness was predicted by social isolation, well-being, happiness, anxiety, and depression, while preference for solitude was predicted by extraversion, individualism, and collectivism. In light of the findings obtained in the study, it was observed that preference for solitude and loneliness, which are theoretically differentiated in the relevant literature, were also empirically differentiated within the context of the variables considered. However, despite the involvement of different predictors, the associations of preference for solitude with happiness and well-being do not provide evidence for the positive aspect of aloneness.
