Author :
Abstract
Üniversitenin tarihsel gelişimini ve öncüllerini anlamadan günümüzdeki üniversiteleri tam olarak anlamak ve üniversite faaliyetleri ile ilgili uygun politikalar geliştirmek ne yazık ki mümkün değildir. Ulusal ve uluslararası düzeyde ekonomik ve toplumsal gelişme büyük oranda girişimcilerin omuzlarında yükselmektedir. Günümüz koşullarında sahip olduğu iş fikrini bir girişime dönüştürmek ve o girişimi yaşatabilmek önemli yetkinlikleri gerektirmektedir. Bu gerekliliklerin kişilik özellikleri, aile, sosyo-ekonomik koşullar gibi kısımları üniversite dışındaki faktörlerce oluşturulurken önemli bir kısmı ise üniversite eğitimi safhasında kazanılabilir. Bu çalışmada, girişimci-yenilikçi üniversite kavramı kuramsal olarak ele alınarak tartışılmıştır. Üniversitelerin evrimsel olarak geçirdiği dönemler incelenmiş, girişimci-yenilikçi üniversite kavramı ve özellikleri ile güncel olarak literatür çerçevesinde girişimci-yenilikçi üniversite modelleri ele alınmıştır. Çalışmanın sonunda gelecek çalışmalar için üniversitelere ve araştırmacılara yönelik önerilerde bulunulmuştur.
Keywords
Abstract
It is unfortunately not possible to fully understand today's universities and develop appropriate policies regarding university activities without understanding the historical development and predecessors of the university. Economic and social development at the national and international level is largely on the shoulders of entrepreneurs. In today's conditions, transforming the business idea it has into an enterprise and keeping that enterprise alive requires important competencies. While parts of these requirements such as personality traits, family, socio-economic conditions are formed by factors outside of the university, a significant portion of them can be acquired at the university education stage. In this study, the concept of entrepreneurial-innovative university has been discussed theoretically. The evolutionary periods of universities were examined, the concept of entrepreneur-innovative university and its characteristics and the current entrepreneur-innovative university models were discussed within the framework of the literature. At the end of the study, suggestions were made to universities and researchers for future studies.
Keywords
- Arap, S. K. (2010). Türkiye yeni üniversitelerine kavuşurken, Türkiye’de yeni üniversiteler ve
- Arap, S. K. (2010). Türkiye yeni üniversitelerine kavuşurken, Türkiye’de yeni üniversiteler ve kuruluş gerekçeleri, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65(1), 1-29.
- Barbak, A., Burmaoğlu, S., & Esen, M. (2016). Araştırma üniversitesi olmak. H. Yalçın, M. Esen,S. Burmaoğlu, & M. F. Sorkun (Ed.), Bilim, teknoloji ve inovasyon çağında araştırma üniversitesi olmak (pp. 51-100). Ankara: Pegem Akademi.
- Benneworth, P. (2007). Seven samurai opening up the lvory tower? The Construction of newcastle as an entrepreneurial university. European planning studies 15(4), 487-509.
- Bozkurt, Ö., Ergun, T., & Sezen, S. (1998). Kamu Yönetimi Sözlüğü. Ankara: TODAİE Yayını.
- Chrisman, J. J., Hynes, T., & Fraser, S. (1995). Faculty entrepreneurship and economicdevelopment: The case of the University of Calgary. Journal of Business Venturing, 10(4), 267-281.Clark, B. R. (1998). Creating entrepreneurial university: Organizational pathways of transformation. UK: Emerald Group Publishing Limited.
- Coşkun, H. E. (2018). Sanayi Neden Üniversite İle İşbirliği Yapar? TSE Standard Ekonomik ve Teknik Dergi, 32-35.
- Çetin, M. (2007). Bölgesel kalkınma ve girişimci üniversiteler. Ege Akademik Bakış, 7(1), 217-238.Dill, D. D. (2003). Allowing the market to rule: The case of the United States. Higher Education Quarterly, 57(2), 136-157.
- Etzkowitz, H. (1998). The norms of entrepreneurial science: cognitive effects of the new university–industry linkages. Research policy, 27(8), 823-833.
- Etzkowitz, H. (2002). The triple helix of University – Industry – Government: Implications forpolicy and evaluation. Swedish Institute for Studies in Educati-on and Research Working Paper Series 2002-11, Sweden: Stockholm.
- Etzkowitz, H. (2013). Anatomy of the entrepreneurial university. Social Science Information, 52(3), 486–511.
- Goddard , J., & Vallance, P. (2013). The university and the City – Regions and Cities. Regional Studies Association.
- Guerro-Cano, M. G., Urbano, D., & Kirby, D. (2006). A literature review on entreprenuerialuniversities. An institutional approach. 3rd Conference of Pre-communications to Congress, Business Economic Department, Autonomous University of Barcelona, Barcelona, 1-37.
- Guerrero, M., & Urbano, D. (2010). The development of an entrepreneurial university. The Journal of Technology Transfer, 37(1), 43-74.
- HEInnovate (2019). https://heinnovate.eu/en, Erişim Tarihi: 01.06.2019.
- Jacob, M., Lundqvist, M., & Hellsmark, H. (2003). Entrepreneurial transformations in the Swedishuniversity system: The case of Chalmers University of Technology. Research Policy, 32, 1555– 1568.
- Jameson, J., & O’Donnell, P. (2015). The entrepreneurial university: A unifying theme forTU4Dublin? Higher Education in Transformation Conference – Dublin 2015, Dublin: Dublin Institute of Technology, 69-81.
- Koyuncuoğlu, Ö., & Tekin, M. (2019). Türkiye’de girişimci ve yenilikçi üniversitelerin gömülüteoriye göre değerlendirmesi ve bir model önerisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, 41, 16-31.
- Lukovics, M., & Zuti, B. (2013). Successful universities towards the improvement of regionalcompetitiveness: "Fourth Generation" universities. Regional Integration, 2013.08.27-2013.08.31, Palermo.
- Lukovics, M., & Zuti, B. (2015). New functions of universities in the XXI. Century: “Fourth Generation” Universities. Transition Studies Review, 22(2), 33-48.
- Odabaşı, Y. (2007). 21. yüzyıl’ın üniversite modeli olarak girişimci üniversiteler. C. C. Aktan (Ed.),Değişim Çağında Yükseköğretim Global Trendler-Paradigmal Yönelimler (pp. 117-133). İzmir: Yaşar Üniversitesi Yayını.
- Pawlowski, K. (2009): The ‘Fourth Generation University’ as a creator of the local and regional development, Higher Education in Europe, 34(1), January 2009.
- Powers, J. B. (2004). R & D funding sources and university technology transfer. What is stimulating universities to be more entrepreneurial? Research in Higher Education, 45(1), 1-23.
- Saklı, A. R., & Akdoğar Akbulut, H. T. (2017). Dünyada ve türkiye’de üniversitelerin tarihigelişimi. A. R. Saklı (Ed.), Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Öğrenci ve Akademisyenleri ile RizeHalkının Karşılıklı Algı ve Beklentileri (pp. 7-49). Rize: Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Yayınları.
- Sertlek, T. (1997). Bilim ve emek süreci. E. Akalın, H. Aydoğdu, & R. Saraoğlu (Ed.), Bilim, Bilim Politikası ve Üniversiteler (239-252). İstanbul: Bağlam Yayınları.
- Subotzky, G. (1999). Beyond the entrepreneurial university: The potential role of South Africa’shistorically disadvantaged ınstitutions. In Reconstruction And Development International Review of Education, 45(6), 507-527.
- Tekin, M., Geçkil, T., & Koyuncuoğlu, Ö. (2017). Entrepreneurial universities index: A scale development study. Macrothink Institute Business and Economic Research, 7(2), 70-81.
- Tekin, M., Geçkil, T., Koyuncuoğlu, Ö., & Tekin, E. (2018). Girişimci dostu üniversiteler indeksi ve bir model geliştirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 39, 138-150.
- Top, S., Öner, A. (2008). İşletme perspektifinden sosyal sorumluluk teorisinin incelenmesi. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 4(7), 97-110.
- Tuunainen, J. (2005). Contesting a hybrid firm at a traditional university. Social Studies of Science, 35(2), 173-210.
- Wissema, J. G. (2014). Üçüncü kuşak üniversitelere doğru (2. Baskı), İstanbul, Özyeğin Üniversitesi Yayıncılık.
- Yüksel, P. (2018). Girişimci ve yenilikçi üniversite modeli. TSE Standard Ekonomik ve Teknik Dergi, Mayıs 2018, 32-35.
