Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin Covid 19 Sürecinde Dijital Oyun Bağımlılık Düzeylerinin İncelenmesi
Author :
Abstract
Bu araştırma Batman Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda Okuyan Öğrencilerin Dijital Oyun Bağımlılıklarının İncelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın evreni 2021-2022 eğitim-öğretim yılında Batman ilinde Batman Üniversitesinde öğrenim gören öğrencilerden oluşmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise 2021-2022 eğitim-öğretim yılında Batman ilinde öğrenim gören üniversite öğrencilerinden mail yoluyla gönderilen çevrimiçi anket çalışmasına gönüllü olarak katılım sağlayan 262 öğrenci oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak, Öğrencilerin demografik özelliklerine ilişkin bilgiler ‘’kişisel bilgi formu’’ ile elde edilmiştir. Lemmans, Walkenburg ve Peter tarafından (2009) tarafından geliştirilen Ilgaz (2015) tarafından Türkçeye uyarlanan Ergenler İçin Oyun Bağımlılığı Ölçeği (EİOBÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 25.0 paket programı kullanılmıştır. Veriler; ikili değişkenler için Mann Whitney U testi, ikiden fazla değişkenler ise Kruskal Wallis H testi ile analiz yapılmıştır. Araştırma sonucunda katılımcıların oyun bağımlılığı ile kişisel özellikler arasında yapılan analiz sonucu yaş, cinsiyet, sınıf, bölüm, günlük oyun oynama saati, arkadaşlık kurma şekli değişkenlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu ve katılımcıların oyun bağımlılık düzeyleri düşük olduğu görülmüştür.
Keywords
Abstract
This research was conducted to study Digital Game Dependencies of students at Batman University School of physical Education and Sports. The universe of the research consists of students studying at Batman University in the 2021-2022 academic year. The sample of the study is 262 students who voluntarily participate in the online survey study sent by mail from university students who studied in Batman in 2021-2022 academic year. As a data collection tool, information about the demographic characteristics of students was obtained with the ‘'personal information sheet’’. For adolescents adapted to Turkish by Ilgaz (2015), developed by Lemmans, Walkenburg and Peter (2009), Gaming addiction Scale (EIOBO) was used. The SPSS 25.0 package program was used to analyze the data. The data was analyzed with the Mann Whitney U test for binary variables and more than two variables with the Kruskal Wallis H test. The study found that the participants' analysis of game dependency and personal characteristics showed statistically significant differences in age, gender, class, chapter, day-to-day playtime, how to build friends, and that the participants' levels of game dependency were low.
Keywords
- 1. Adanır, A., Özatalay, E., Doğru, H. (2016). Oyuna Adanmış Yaşam: Bir Olgu Sunumu Üzerinden İnternet Oyun Oynama Bozukluğuna Kısa Bir Bakış. Türkiye Aile Hekimliği Dergisi, 20(2): 85-90.
- 2. Aral, N. (2000). Çocuk Gelişiminde Oyunun Önemi. Çağdaş Eğitim, 25(265), 15-17.
- 3. Arslan, A. (2019b). ‘‘Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Öğrencilerinin İletişim Becerileri ve Öz Yeterlik Algılarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi’’ Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38(1), 146-173. DOI: 10.7822/omuefd.491548
- 4. Bardakçı, S. & Arslan, A. (2021). Üniversite Öğrencilerinin Dijital Bağımlılıklarının Sosyal Kaygı Düzeyleri Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Milli Eğitim Dergisi, 50 (230), 899-922. DOI: 10.37669/milliegitim.710703
- 5. Baykoç, Dönmez N. (1992). Oyun Kitabı. Esin Yayınevi: İstanbul.
- 6. Bekar, T. (2018). Üniversite öğrencilerinde teknoloji ile ilgili bağımlılıklar ve ilişkili faktörler. Yayımlanmamış Uzmanlık tezi, T.C. Pamukkale Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Denizli.
- 7. Bilge, A., Beğli, Y., Yılmaz, D., Manap, G. ve Korkmaz, Y. (2018). ‘‘Üniversite Öğrencilerinde Patolojik İnternet ve Oyun Kullanımının İncelenmesi’’ Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 34(3),14-23.
- 8. Bülbül, H., Tunç, T. ve Aydil, F. (2018). “Üniversite Öğrencilerinde Oyun Bağımlılığı: Kişisel Özellikler ve Başarı İle İlişkisi”. Ömer Halisdemir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(3), 97-111.
- 9. Elkind, D. (2011). Oyunun Gücü (Çev.: Onur, B.), İmge Kitabevi, Ankara. s.:15-95.
- 10. Fromme, J. (2003). Computergames as a part of children´sculture. Game Studies, 3(1), http://www.gamestudies.org/0301/frommeadresinden Erişim tarihi: 07.02.2022
- 11. Göldağ, B. (2018). ‘‘Lise Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılık Düzeylerinin Demografik Özelliklerine Göre İncelenmesi’’. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 1287-1315.
- 12. Griffiths, Md. (2010). Aloma: Revista De Psicologia [Computer Game Playing And Social Skills: A Pilot Study]. Ciències Del'educació İ De L'esport, 27, 301-310.
- 13. Hacıosmanoğlu, M. (2007). Oyun Terapisi (1. Baskı). Kurtiş Matbaa, İstanbul.
- 14. Ilgaz, H. (2015). Ergenler İçin Oyun Bağımlılığı Ölçeğinin Türkçeye Uyarlama Çalışması. İlköğretim Online, 14(3). DOI: 10.17051/io.2015.75608
- 15. Karasar, N. 2015. Araştırmalarda Rapor Hazırlama (19. Basım). Nobel Yayınları, ISBN: 978-605- 542615-6, İstanbul, 152 s.
- 16. Karataş, B. (2021). ‘‘Pandemi Sürecinde Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılıklarının İncelenmesi’’. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 23(2), 195-207. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/ataunibesyo/issue/63280/946943
- 17. Kaya, A. (2021). ‘‘Ergenlerde Dijital Oyun Bağımlılığının Bazı Sosyodemografik Değişkenlere Göre İncelenmesi’’. Yeni Medya Elektronik Dergisi, 6(1), 1-12. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/ejnm/issue/67647/952181
- 18. Laurıcella Ar, Cıngel Dp, Blackwell C, Wartella E, Conway A. (2014). The Mobile Generation:Youth And Adolescent Ownership And Use Of New Media. Communication Research Reports, 31(4), 357–364.
- 19. Metin Aslan Ö, Sümer Me, Taşkın Mh, Emil B (2015). Sokaktan bilgisayara metaforlarla oyun yolculuğu: Lise öğrencilerin oyun kavramı ile ilişkin metaforları. Electronic Turkish Studies, 10(11): 1165-1182.
- 20. Orak, M. E., Üzüm, H. ve Yılmaz, E. (2021). ‘‘Üniversite Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılığı Düzeylerinin Belirlenmesi’’. Spor Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(2),279-293. DOI: 10.25307/jssr.961293
- 21. Öztekin, A., Kavan, N., Dündar, M. ve Meriç, İ. (2021). ‘‘Üniversite Öğrencilerinin Koronavirüs Salgını Sürecindeki Dijital Oyun Bağımlılıklarının İncelenmesi’’. Asya Studies, 5(18), 109-119. DOI: 10.31455/asya.990464
- 22. Tarhan N, Nurmedov S. (2013). Bağımlılık. İstanbul: Timaş Yayınları.
- 23. Tekindal, M. & Çalışkan, B. (2016). Üniversite 1. Sınıf Öğrencilerinin Çevrimiçi Oyun Oynama ve Yalnızlık Düzeylerinin İncelenmesi: Hacettepe Üniversitesi İİBF Örneği. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 16(1), 1-26 Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/uobild/issue/42561/513019
- 24. Tuğrul B. (2013). Okul Öncesi Öğretmenliği, Çocukta Oyun Gelişimi (Edit. N. Aral) (1. Basım). Ankara: Alan Bilgisi Yayınları.
- 25. TÜİK (2013). 06-15 yaş grubu çocuklarda bilişim teknolojileri kullanımı ve medya. Erişim Adresi: [http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=15866]. Erişim Tarihi: 24/04/2019.
