Author :
Abstract
Bu çalışmanın amacı turist rehberlerinin Eskişehir’de bulunan rekreatif alanlara ait bilgilerinin belirlenmeye çalışılması ve turistlerin rekreatif faaliyet tercihlerindeki rollerinin ortaya konulmasıdır. Araştırmanın evrenini Eskişehir’ de ikamet eden ve aktif olarak yerli ve yabancı turistlere rehberlik hizmeti veren profesyonel turist rehberleri oluşturmaktadır. Bu kapsamda çalışmanın örneklemini kartopu örnekleme ile seçilen on adet profesyonel turist rehberi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış altı sorudan oluşan görüşme formu kullanılmıştır. Görüşmeler 1 Ocak - 15 Ocak 2020 tarihleri arasında gerçekleştirilmiş olup, 15-20 dakika arasında sürmüştür.Verilerin çözümünde nitel veri analizi yöntemlerinden betimsel analizi yöntemi kullanılmıştır. Yapılan analizler doğrultusunda katılımcıların Eskişehir’de bulunan rekreasyon alanları ile ilgili genel bir bilgi düzeylerinin bulunduğu ancak rekreasyon alanlarındaki asansör ve merdiven olanakları, dezavantajlı bireyler için uygun dizayna sahip olup olmadığı ve kişi kapasiteleri hakkında bilgi eksikliklerinin bulunduğu, güvenlik noktalarının bilinirliği konusunda ise katılımcıların Eskişehir’de bulunan büyük hastanelerin ve polis noktalarının yerlerini bildikleri ancak bir afet veya acil durumlarda toplanılması gereken yerler hakkında bilgi sahibi olmadıkları ayrıca tur esnasında duruma ve zaman göre birden fazla role girebildikleri ve rekreasyonel faaliyetler esnasında en çok büründükleri rollerin başında kültürel aracılık rolü ve liderlik rolü olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışmanın son bölümünde ise çalışma sonuçları tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to try to determine the information of the tourist guides in recreational areas in Eskişehir and to reveal the roles of tourists in recreational activities. The universe of the research consists of professional tourist guides who live in Eskişehir and actively provide guidance to local and foreign tourists. In this context, the sample of the study consists of 10 professional tourist guides selected with snowball sampling. Interview form consisting of 6 semi-structured questions was used as data collection tool. The interviews were held between January 1 and January 15, 2020 and lasted between 20 and 25 minutes. Descriptive analysis method, which is one of the qualitative data analysis methods, was used in analysis of the data. The participants have a general level of knowledge about recreation areas in Eskişehir. However, they have and lack of information whether there are elevator and staircase facilities in recreation areas, whether they have a suitable design for disadvantaged individuals and whether they have a suitable design for disadvantaged individuals and about the person’s capacities of recreational areas. Additionally, it is certain that they know the locations of hospitals and police stations but on the other hand the participants do not have information about the places to meet in case of a disaster or emergency about the case of the awareness of the security points in accordance with the analyzes. It is determined that they can also take more than one role according to the situation and time during the tour, and cultural roles and leadership roles are the leading roles that they play most during recreational activities. In the last part of the study, the results of the study were discussed and recommendations were made.
Keywords
- Ahipaşaoğlu, S. (2006), Turizmde Rehberlik, Ankara: Gazi Kitapevi.
- Ahipaşaoğlu, S. (2006), Turizmde Rehberlik, Ankara: Gazi Kitapevi.
- Akoğlan Kozak, M. ve Çakır, O. (2012). A Conceptual Study On Recreational Leadership, 6th World Conference for Graduate Research in Tourism, Hospitality and Leisure, Fethiye.
- Ap, J. ve Wong, K. F. (2001), Case study on tour guiding: professionalism, issues and problems. Tourism Management, 22(5), 551-563.
- Ar, H. (2015). Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunmasında Turist Rehberlerinin Rolü. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, s. 47.
- Ardahan, F., Turgut, T. ve Kaplan Kalkan, A. (2016), Her Yönüyle Rekreasyon, Ankara, Detay Yayıncılık, s.215.
- Argan M. (Ed.) (2013), Rekreasyon Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Web-ofset Tesisleri, Eskişehir.
- Avcıkurt, C. (2009), Turizm Sosyolojisi, Genel ve Yapısal Yaklaşım, 3. Baskı, Ankara: Detay Yayıncılık.
- Bütün, M. ve Demir, S. B. (2014). Nitel Araştırma ve Değerlendirme Yöntemleri, Michael Quinn Patton, 3. Baskıdan Çeviri, Pegem Akademi, Ankara, s. 4.
- Çetı̇nkaya, M. Y. ve Öter, Z. (2016). Role of tour guides on tourist satisfaction level in guided tours andimpact on re-visiting Intention: a research in Istanbul. European Journal of Tourism, Hospitality and Recreation, 7(1), 40-54.
- Çınar, V. ve Sanioğlu A., (2004). Farklı Branşlardaki Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu ÖğrencilerininRekreasyon Faaliyetlerine Katılımlarının Değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 11.
- Çolakoğlu, O., Efendi, E. ve Epik, F. (2010), Tur Yönetimi ve Turist Rehberliği, Detay Yayıncılık.
- Gül Yılmaz, E. (2017), Rekreasyonel Liderlik ve Turist Rehberliği. (Ed. Prof. Dr. Meryem Akoğlan Kozak) “Rekreasyonel Liderlik”, (İçinde bölüm). Ankara, Detay Yayıncılık.
- Gülez, S. (1989). Park-Bahçe ve Peyzaj Mimarisi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Orman Fakültesi Ders Teksirleri Serisi: 29, Trabzon. Sayı:2, s. 213-214.
- Güzel, F. Ö. (2007). Türkiye imajının geliştirilmesinde profesyonel turist rehberlerinin rolü (Alman TuristlerÜzerine Bir Araştırma. Basılmamış yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Balıkesir.
- Güzel, F. Ö. ve Köroğlu, Ö. (2014). Turist Rehberlerinin Liderlik ve Aracılık Rollerinin Tur DeneyimineEtkisi: Doğa Turları Üzerine Bir Araştırma, Gaziantep University Journal Of Social Sciences, 13 (4), s. 955. Hazar A. (2014), Rekreasyon ve Animasyon, Detay Yayıncılık, Ankara
- İbrahim, H. (1989). Ibn Khaldun 1337-1408 in, (Ed. Hilmi İbrahim) Pioneers in Leisure and Recreation,American Alliance tor Health, Physic al Education, Recreation, and Dance 1900 Association Drive Reston, VA 22091, pp. 21-26.
- İbrahim, H. and Cordes, K.A., (2002), Outdoor Recreation, Enrichment For A Lifetime, Sagamore Pub, Third Edition.
- Karaküçük, S. (1999), Rekreasyon, Boş zamanları Değerlendirme, Kavram Kapsam ve Bir Araştırma, Seren Matbaacılık Yayınları.
- Karaküçük, S. (2005), Rekreasyon: Boş Zamanları Değerlendirme “Kavram, Kapsam ve Bir Araştırma”, (5. Baskı), Ankara: Gazi Kitabevi.
- Karaküçük, S. ve Akgül, B.M. (2016), Ekorekreasyon - Rekreasyon ve Çevre, Gazi Kitabevi, Ankara, 1. Baskı.
- Kılbaş, Ş. (2010), Rekreasyon ve Boş Zamanı Değerlendirme, Ankara, Gazi Kitabevi.Köktaş Ş. K. (2004), Rekreasyon Boş Zamanı Değerlendirme, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
- Kraus, R.G., (1977), Recreation Today: Program, Planning and Leadership. (Second Edition), California: Goodyear Publishing Company.
- Leclerc, D. ve Martin, J. N. (2004). Tour Guide Communication Competence: French, German and American Tourists Perception. International Journal of Intercultural Relations, vol. 28, s. 181-200.
- Lovrentjev, S. (2015). Education of Tourist Guides: Case of Croatia. Procedia economics and finance, 23, ss. 555-562.
- Manning, R. E. ve Valliere, W. (2001). Coping in outdoor recreation: Causes and Consequences of Crowding and Conflict Among Community Residents, Journal of Leisure Research, 33(4):410-426.
- Nebioğlu, K.G. (2009). Türkiye’de Profesyonel Turist Rehberliği Eğitimi: Kültür Ve Turizm BakanlığıTarafından Düzenlenen Turist Rehberliği Eğitimlerinin Uzaktan Eğitim Modeli İle Verilmesi Üzerine Bir Araştırma. Kültür ve Turizm Bakanlığı Araştırma ve Eğitim Genel Müdürlüğü, Ankara.
- Reisinger, Y. ve Steiner, C. (2006). Reconceptualising interpretation: The role of tour guides in authentic tourism. Current Issues in Tourism, 9(6), 481-498.
- Soykan, F. (2002). Profesyonel Turist Rehberliği Derslerindeki Kursların Yeniden Değerlendirilmesi ve Turkiye’nin Turizm Coğrafyası Dersine Eleştirel Yaklaşım. Turizm Eğitimi Konferansı, Ankara, s.99.
- Tetik, N. (2012). Turist Rehberlerinin Ekoturizm Alanındaki Yeterlilikleri: Doğu Karadeniz Örneği. Doktora Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, s.214.
- Toker, A. (2011). Kültür Turizminin Sürdürülebilirliğinde Profesyonel Turist Rehberlerinin Rolü: AnkaraÖrneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, s. 51,Torkildsen, G. (1992), Leisure and Recreation Management. Fourth Edition. E & FN Spon Press.
