Alaaddin Keykubad Devrinde Türkiye Selçuklu Devleti’nin İtalyan Şehir Devletleri ve Diğer Latin Toplulukları İle Olan Siyasi, İktisadi Ve Ekonomik İlişkileri
Author :
Abstract
Sultan Alâeddin Keykubad, yaklaşık on sekiz sene süren saltanatı boyunca her alanda istikrarlı bir politika takip etmiştir. Dış politikada da akılcı, uzlaşmacı ve ileri görüşlü bir siyaset izleyen Alâeddin Keykubad, bu sayede Türkiye Selçuklu Devleti’ni siyasi, ticari ve kültürel bir güç haline getirmeyi başarmıştır. Alâeddin Keykubad, ülkesinin bağımsız bir şekilde mevcudiyetini devam ettirebilmesi için Anadolu’dan geçen uluslararası ticaret yollarının gelirinden maksimum seviyede pay almak istemiş, dış siyasetini de bu temel üzerine oturtmuştur. Nitekim tahta çıktıktan hemen sonra Avrupa ülkelerine karşı Venedik Dukalığına bazı ticari ayrıcalıklar veren bir anlaşma imzalamış; bu anlaşmadan kısa bir süre sonra da ilk seferini önemli bir liman şehri olan Alâiye üzerine düzenlemiştir. Alâeddin Keykubad, komşu devletlerle olan münasebetlerinde gereksiz risklerden kaçınmış ve otoritesini sarsacak düzeyde olmadıkça anlaşmazlıkları barış yolu ile çözmüştür. Zira, Moğollara, Eyyubilere ve Celâleddin Harezmşah’a karşı izlediği bu siyaset sayesinde, hem ülkesini olası bir yıkımdan korumuş, hem de herhangi bir istila hareketine karşı zaman kazanıp, önlemlerini almıştır. Ancak, son bağımsız Türkiye Selçuklu Devleti hükümdarı Alâeddin Keykubad’ın ölümünden sonra, onun izlediği başarılı siyaset halefleri tarafından devam ettirilemeyince, Türkiye Selçuklu Devleti Moğolların hâkimiyetine girmiştir.
Keywords
Abstract
Sultan Alaeddin Keykubad has followed a stable policy in all areas throughout his eighteen year reign. In foreign policy, rational, conciliatory and forward-thinking policy followed Alaeddin Keykubat, the Seljuk Empire in Turkey whereby the political, commercial, and has managed to become a cultural force. Alâeddin Keykubad wanted to get the maximum share of the international trade routes passing through Anatolia in order to maintain his country's independent existence and he built his foreign policy on this basis. As a matter of fact, he immediately signed a treaty with some commercial privileges against European countries against the Duchy of Venice in Europe; shortly after this agreement, he arranged his first voyage on the Alâiye, which is an important port city. Alâeddin Keykubad resolved disputes peacefully, unless he avoided unnecessary risks and discredited his authority in his relations with neighboring states. Because of this policy which he followed against the Mongols, Ayyubids and Jalaleddin Harezmshah, he protected his country from possible destruction and gained time and measures against any invasion movement. However, after the last independent ruler of Turkey Seljuk State Alaeddin Keykubat death by ettirilemeyin successfully continued by his successors follow politics, Turkey has entered the Mongol domination of the Seljuk State.
Keywords
- Bakır, A. (1997). “Orta çağ İslam Dünyasında Madenler ve Maden Sanayii”, Belleten Dergisi, cilt:
- Bakır, A. (1997). “Orta çağ İslam Dünyasında Madenler ve Maden Sanayii”, Belleten Dergisi, cilt: 61, say:231, TTK Yayınları, Ankara. ss.519-595.
- Bakır, A. (2000). “Ortaçağ İslam Dünyasında Dokuma Sanayi” Belleten Dergisi, cilt:64, say:.231, TTK Yayınları, Ankara. ss.749-826, s.806.
- Baştav, Ş. (1989). Bizans İmparatorluğu Tarihi (1261-1461), Türk Kültürünü Araştırma EnstitüsüYayınları, Ankara.Baykara, T. (1998). Türkiye Selçuklular Devrinde Konya, İl Kültür Müd. Yay., Konya.
- Bedirhan, Y. (2006). “Milletlerarası Ticaret Bağlamında Türkiye Selçuklu Devleti’nin TicariMünasebette Bulunduğu Devletler ve Tâcirler”, The Journal Of Academic Social Science Studies, (Mart), s.333.
- Bedirhan, Y. (2014). “Türkiye Selçuklularında Dış Ticaret”, The Journal Of Academic Social Science Studies, cilt:5, sayı:9, s.332.
- Bedirhan, Y. (2015). “Türkiye Selçukluları Devrinde Anadolu’nun Ticaret Şehirleri”, Tarih Okulu Dergisi, sayı: 24, Aralık, s. 32.
- Burgu, Y. S. (2011). Anadolu Selçukluları: Alâeddin Keykubad ve Zamanı, Selenge Yayınları, İstanbul.
- Cahen, Cl. (1979). Osmanlılardan Önce Anadolu’da Türkler, Trc. Yıldız Moran, E Yayınları,Cahen, Cl. (2001). “13. Yüzyılın Başında Anadolu’da Ticaret”, Çev. Aykut Derman, Cogito, sayı: 29, ss. 132-143.
- Çavuşdere, S. (2009). “Selçuklular Döneminde Akdeniz Ticareti, Türkler ve İtalyanlar “Tarih Okulu Dergisi, sayı:4, Erişim Tarihi: 24 Mart 2018.
- Delilbaşı, M. (1980). “Ortaçağda Türk Hükümdarları Tarafından Batılılara Ahidnâmelerle Verilen İmtiyazlara Genel Bir Bakış”, Belleten Dergisi, cilt:47, sayı:185, s.97.
- Fleet, K. (1999). European and Islamic Trade in the Early Ottoman State, the Merchants of Genoa and Turkey, Cambridge.
- Gallotta, A. (1997). “Ceneviz”, TDV İslam Ansiklopedisi, cilt:7, TDV Yayınları, Ankara. ss.363- 365.
- Güçlüay, S. (1999). Selçuklular Döneminde Ortadoğu’da Ticaret (XIXIII. Yüzyıllar), (Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi), Elâzığ.
- Güçlüay, S. (2002). “Anadolu Selçuklu Devleti’nin Ticaret Politikası” (Ed. Hasan Celal Güzel, Kemal Çiçek, Salim Koca), Türkler, cilt:8, Yeni Türkiye Yayınları, Ankara.
- Heyd, W. (2000). Yakın Doğu Ticaret Tarihi, Çev. Enver Ziya Karal, Ankara. İbn Battuta (2004). Seyahatnâme, Çev.: A. Sait Aykut, c. 1, İstanbul.
- İbn Bibi (2014). el-Evamirü’l-Ala’iye Fi’l-Umuri’l-Ala’iye, Selçukname, Çev. Mürsel Öztürk, TTKİbnü’l Esir (1987). el Kâmil Fi’t-Tarih, cilt:11-12, Çev. Ahmet Ağırakça, Abdülkerim Özaydın, Bahar Yayınları, İstanbul.
- Jacoby, D. (1994-1997). “Silk Crosses the Mediterranean”, Le vie del Mediterraneo. Idee uomini, oggetti (Secoli XI-XIV.), Ed. G. Airaldi, Genova 19-20 Nisan, Genova 1997, ss. 55-79, s.75-76.
- Kayaoğlu, İ. (1981). “Anadolu Selçukluları Devrinde Ticarî Hayat” A.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, cilt: 24, s. 365.
- Kayaoğlu, İ. (1992). “Selçuklular Döneminde Konya’da Ticari Hayata bir Bakış”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, sayı: 1, Konya.
- Mahmutoğlu, H. Ş. (2006). “Napoli”, TDV İslam Ansiklopedisi, cilt:32, TDV Yayınları, Ankara. ss.383-385.
- Müneccimbaşı Ahmed b. Lütfullah (2001). Camiu’d Düvel-Selçuklular Tarihi II, Anadolu Selçukluları ve Beylikler, Çev. Ali Öngül, Akademi Kitapevi Yayınları, İzmir.
- Pedani, M. (2013). “Venedik”, TDV İslam Ansiklopedisi, cilt:43, TDV Yayınları, Ankara 2013,Polat, M. S. (2002). “Selçuklu Türkiyesi’nde Ticaret” (Ed. Hasan Celal Güzel, Kemal Çiçek, Salim Koca), Türkler, cilt:8, Yeni Türkiye Yayınları, Ankara. ss.379-380.
- Sümer, F. (1984). “Anadoludaki Türk Halıcılık Tarihine Dair En Eski Bilgiler” Türk Dünyası Araştırmaları, sayı:32 Ankara.
- Turan, O. (1946). ”Selçuk Kervansarayları” Belleten Dergisi, cilt:10, sayı:39, TTK Yayınları,Turan, O. (1967). “Orta Çağlarda Türkiye Kıbrıs Münasebetleri”, Belleten Dergisi, TTK Yayınları, cilt:28, sayı:110, s.216.
- Turan, O. (1988). Türkiye Selçukluları Hakkında Resmî Vesikalar, TTK Yayınları, Ankara. Turan, O. (1999). Selçuklular ve İslamiyet, Ötüken Yayınları, İstanbul.
- Turan, O. (2015). Selçuklular Zamanında Türkiye, Ötüken Yayınları, İstanbul.
- Turan, Ş. (1990). Türkiye-İtalya İlişkileri I. Selçuklular’dan Bizans’ın Sona Erişine, Kültür Bakanlığı Yayınları, İstanbul.
- Turan, Ş. (2003). “Levant”, TDV İslam Ansiklopedisi, cilt:27, TDV Yayınları, Ankara. ss.145-147.
- Uyumaz, E. (2003). Sultan Alâeddin Keykubad Devri Türkiye Selçuklu Devleti Siyasi Tarihi (1220- 1237), TTK Yayınları, Ankara.
- Wilhelm Von Rubruk (2001). Moğolların Büyük Hanına Seyahat 1253-1255, Çev. Ergin Ayan, Ayışığı Kitapları, İstanbul.
- Yiğit, H. (2005). “Ekonomik ve Sosyal Açıdan Selçuklu Kervansaray Vakıfları” Türk Dünyası Araştırmaları Dergisi, sayı: 157, İstanbul.
- Zıbaldone Da Canal (1994). Merchant Culture in Fourteenth Century Venice, Çev.: John E. Dotson, Medieval & Renaissance Texts & Studies, Binghamton, New York.
