Author:
Abstract
Covid-19 salgını dünya genelinde başta eğitim olmak üzere yaşamın tüm alanlarında değişikliklere sebep olmuştur. Bu salgın sebebiyle devletin yetkili kurumları okul öncesi kurumlarından yükseköğretim kurumlarına kadar, bütün kademelerde yüz yüze eğitime ara vermek zorunda kalmıştır. Uzaktan eğitim daha önceden sadece yükseköğretim kurumlarında uygulanırken, pandemi döneminde bütün kademelerde uygulanır hale gelmiştir. Uzaktan fen eğitimi sürecinde öğretmen ve öğrencilerin yaşadıkları deneyimleri ve görüşleri tespit etmeyi amaçlayan bu çalışmada, nitel araştırma desenlerinden fenomenoloji (olgu bilimi) kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemi İç Anadolu Bölgesinde bulunan bir ildeki çeşitli ortaokullarda görev yapmakta olan 7 fen bilimleri öğretmeni olarak belirlenmiştir. Örneklemin belirlenmesinde kolay ulaşılabilir örneklem, veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde görüşmeler sonucu elde edilen verilerin içerik analizi yapılarak kategori ve kodlar oluşturulmuştur. Araştırmada elde edilen bulgular incelendiğinde yüz yüze eğitimi uzaktan eğitime tercih ettiği, öğrencilerin derse katılımının az olduğu, motivasyonlarının düşük olduğu ve derse odaklanmakla ilgili sorun yaşadıkları görülmüştür.
Keywords
Abstract
The Covid-19 epidemic has caused changes in all areas of life, especially in education, around the world. Due to this epidemic, the authorized institutions of the state had to take a break from face-to-face education at all levels, from pre-school institutions to higher education institutions. While distance education was previously applied only in higher education institutions, it has become applicable at all levels during the pandemic period. In this study, which aims to determine the experiences and opinions of teachers and students in the distance science education process, the phenomenology design, which is one of the qualitative research designs, was used. The sample of the study was determined as 7 science teachers working in various secondary schools in a city in the Central Anatolian Region. An easily accessible sample was used to determine the sample, and a semi-structured interview form was used as a data collection tool. In the analysis of the data, the content analysis of the data obtained because of the interviews was made and categories and codes were created. When the findings obtained in the study were examined, it was seen that they preferred face-to-face education to distance education, students had less participation in the lesson, had low motivation and had problems focusing on the lesson.