“BEN ŞAİR! YALANCI, ALAYCI/ BELKİ YALVAÇ BELKİ KURTARICI/ DİNLEYİN ÖYKÜMÜ”: TUĞRUL TANYOL’UN ŞİİR AYNASINDA ŞAİR VE ŞİİR
Author:
Abstract
1980 kuşağının imgeci şairlerinin başında gelen Tuğrul Tanyol, on şiir kitabı yayımlamıştır. Şiirlerinde yalnızlık, ölüm, aşk, çocukluk, anılar, umut, özgürlük gibi temlere sık sık yer vermektedir. Tanyol’un şiirlerinde, gelenekle sağlam bir ilişki kurduğu ve şiirini gelenek temelli olarak inşa ettiği görülmektedir. Bu bağlamda şairin ve şiirin onun eserlerinde onu kadim şiire ve şairlere bağlayan müstesna bir yeri vardır. Bu makalenin amacı Tuğrul Tanyol’un şiire ve şaire yaklaşımını, tüm şiir kitaplarından hareketle makro ve mikro çerçevede farklı yönleriyle özellikle şiire ve şaire yönelik kullandığı imgelerden ve metaforlardan yola çıkarak metin merkezli bir okuma yöntemini benimseyerek ortaya koymaktır. Makalede Tanyol’un şiiri ve şairi yükselen imgelerle birlikte kullandığı, yüce bir konuma yerleştirdiği tespit edilmektedir. Şaman ve büyü ile şair ve şiir arasında çeşitli ilişkiler kurulmaktadır. Şairin dünyayı hep yukarıdan seyreden bir konuma yerleştirildiği görülmektedir. Şairin, şiiri kendi bedeni, hayatı gibi gördüğü anlaşılmaktadır. Söze kutsal bir değer atfedilmekte ve şair şiiri Tanrı’nın verdiği bir hediye olarak benimsemektedir. Tanyol, kendisinin de üyesi olduğu bir şairler meclisi kurmakta ve kadim geleneği bu yolla modern şiirde devam ettirmektedir. Şiiri çıkılan bir yolculuk olarak gören şair bu yolculuğu kimi zaman ölümle ilişkilendirmektedir. Şiirin aynasında kendisini, nesneyi ve toplumu seyreden şairin şiir ile eleştiriyi ayrılmaz bir bütün olarak gördüğü anlaşılmaktadır. Sonuç olarak Tanyol’un şiirlerinde şaire ve şiire verdiği özel değer bu makalede ortaya konulmaktadır.
Keywords
Abstract
Tuğrul Tanyol, one of the leading imaginative poets of the 1980s generation, has published ten poetry books. He frequently includes themes such as loneliness, death, love, childhood, memories, hope and freedom in his poems. In Tanyol's poems, it is seen that he established a strong relationship with tradition and built his poetry based on tradition. In this context, the poet and poetry have an exceptional place in his works that connect him to ancient poetry and poets. The aim of this article is to reveal Tuğrul Tanyol's approach to poetry and poet by adopting a text-centered reading method, starting from all his poetry books, with different aspects in macro and micro frameworks, especially the images and metaphors he uses for poetry and poet. In the article, it is determined that Tanyol used the poem and the poet together with the rising images and placed them in a lofty position. Various relationships are established between shaman and magic and poet and poetry. It is seen that the poet is placed in a position that watches the world from above. It is understood that the poet sees poetry as his own body and life. The word is given a sacred value and the poet adopts poetry as a gift from God. Tanyol establishes an assembly of poets, of which he is a member, and continues the ancient tradition in modern poetry in this way. The poet, who sees poetry as a journey, sometimes associates this journey with death. It is understood that the poet, who watches himself, the object and the society in the mirror of the poem, sees poetry and criticism as an inseparable whole. As a result, the special value that Tanyol gave to the poet and poetry in his poems is revealed in this article.