Author:
Abstract
Gündelik yaşamın herhangi bir alanını bilgi teknolojilerinden uzakta düşünmek günümüzde neredeyse imkansızdır. Bilgisayar ve internet gibi yeni iletişim teknolojileri, diğer her şeyde olduğu gibi uzaktan eğitim kavramını da siber-mekâna taşımıştır. Yeni bilgi ve iletişim teknolojileri hem eğitime yardımcı unsurlar olarak, hem de ‘uzaktan eğitim’ adı altında tek başına eğitim sunan kaynaklar olarak görev yapabilmektedirler. Bu çalışmada sözkonusu kavram ile ilgili alanda yapılan çalışmalarının çoğunun “uzaktan eğitim”i tamamıyla çevrimiçi sistemler üzerinden verilen bütünsel bir eğitim biçimi olarak ele aldıkları vurgulanarak, başlangıçta örgün eğitim alma amacıyla üniversitelere başvurmuş öğrencilerin, örgün eğitimleri içerisinde mecburi olarak çevrimiçi uzaktan eğitim ile aldıkları dersler ile ilgili hisleri ve bu derslere yönelik tutumlarını anlamak amaçlanmaktadır. Bu minvalde, Yalova Üniversitesi öğrencilerini örneklem alarak, içinde iki açık uçlu soruyu da barındıran, toplamda 23 maddeden oluşan yeni bir ölçek oluşturuldu ve 255 katılımcı tarafından dolduruldu. Sonuç olarak, örgün öğretimi seçerek üniversite eğitimi alan öğrencilerin, çevrimiçi uzaktan eğitim ile verilen derslere karşı tutumunun oldukça olumsuz olduğu tespit edildi. Sonuçlar, çevrimiçi uzaktan eğitimde önem taşıyan, bir öğretmenle iletişim kurma ihtiyacı, ya da insan etkileşimi (öğrenci-öğretmen) olmayan bir ortamda verilen eğitimde sunulan ders içeriklerinin etkileşimli ve ilgi çekici olma ihtiyacı gibi unsurların önemini ortaya çıkarmaktadır. Araştırmada elde edilen olumsuz sonuçların bu gibi nedenleri literatürdeki çalışmaların çoğuna paraleldir ve makale içerisinde detaylı bir biçimde tartışılacaktır.
Keywords
Abstract
Thinking of any area of daily lives without communication technologies is almost not possible today. Beside everything, new communication technologies like computers and the Internet lead also the concept of distance education to cyber space. New information and communication technologies may both function as a helper for education, and also as a whole source that provide education under the name of ‘distance education’. Emphasizing the fact that most of the literature about this subject handles “distance education” as a full education type provided mainly through online systems, this article aims to understand the feelings and attitudes of university students who originally apply for a classroom-based education, and take some of their courses through online distance education. By taking the students of Yalova University as sample, and by developing a new scale, a survey form consisting of 23 items in total, including two open ended questions, are filled by 255 participants. Eventually, it is found that attitudes of university students that choose classroom-based education towards online distance education courses are quite negative. The results demonstrate the significance of factors such as the need for communicating with an instructor, or the need for an interactive and interesting content design when there is no human (student-teacher) interaction in online distance education. The mentioned reasons of the negative results of this research are parallel to most of the results found in the related literature, and will be discussed in detail throughout the article.