Author :
Abstract
Bu çalışmanın amacı; Masa Tenisi Türkiye Şampiyonası’nda görev yapan antrenörlerin yaş, cinsiyet, antrenörlük kademesi ve milli takımda çalışma durumlarına göre doping kullanımına karşı tutumlarını araştırmaktır. Araştırmaya 2017-2018 sezonunda Adana'da düzenlenen Türkiye Masa Tenisi Şampiyonasında görev alan 83 antrenörden tesadüfi yönteme göre seçilmiş toplam 46 antrenör katıldı. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu ve Şapçı (2010) tarafından geliştirilen ‘‘Doping Kullanımına Yönelik Tutum Ölçeği’’ kullanıldı. Verilerin dağılımlarıyla ilgili öncelikli olarak normallik testi (Kolmogorov-Smirnov ve Shapiro-Wilk) yapıldı. Antrenörlerin dağılım ve yüzdelik değerleri tanımlayıcı istatistik (Descriptive Statistics) ile belirlendi. Araştırmaya katılan antrenörlerin yaş (5 grup) ve antrenörlük kademelerine (3 grup) göre doping kullanımına yönelik tutum puanlarının karşılaştırılmasında α=0.05 anlamlılık düzeyinde non-parametrik test olan Kruskal Wallis H testi uygulandı. Anlamlı bulunan grupların belirlenmesi için ise non-parametrik olarak ikinci seviye testi olan Tamhane uygulandı. Cinsiyet ve milli takımlarda çalışma durumuna göre α=0.05 anlamlılık düzeyinde non-parametrik test olan Mann Whitney-U testi uygulandı.Araştırmadan elde edilen bulgular incelendiğinde yaşa göre (X2 (4), n=46, 17,95 p<0,05) doping kullanımına yönelik tutum puanları arasındaki farkın anlamlı olduğunu görülürken, antrenörlük kademesine göre (X2 (2), n=46, 5,24 p>0,05), cinsiyete göre (Z0.05; -0,715; p>0.05) ve milli takımlarda çalışma durumuna göre (Z0.05; -0,658; p>0.05) doping kullanımına yönelik tutum puanları arasındaki farkın anlamlı olmadığını görüldü. Sonuç olarak; Masa tenisi Türkiye Şampiyonası’na katılan antrenörlerin doping kullanımına yönelik tutum puanlarının yaş gruplarına göre farklılaştığı görülürken, cinsiyet, antrenörlük kademesi ve milli takımlarda çalışma durumuna göre farklılaşmadığı görüldü.
Keywords
Abstract
The aim of this study is; Table Tennis Championship in Turkey who work in the age of the coach, gender, and level of coaching and investigate their attitudes towards the use of doping according to the operating status of the national team. Research held in Adana in Turkey Table Tennis Championships in the 2017-2018 season involved 83 coaches selected by random method from a total of 46 coaches attended. The personal information form developed by the researchers and the "Attitude Inventory for Doping" developed by Şapçı (2010) have been used as data collection tools. The distribution and percentage values of the trainers have been determined by descriptive statistics. The Kruskal Wallis H test, which is a non-parametric test at α = 0.05 significance level, has been used in order to compare the attitude scores towards doping use of the trainers participating in the study according to age (5 groups) and coaching levels (3 groups). The Mann Whitney-U test, which is a non-parametric test at α = 0.05 significance level, has been applied according to gender and serving in national teams.When the findings obtained from the study has been analysed, it is observed that there is a significant difference between the attitude scores towards doping use according to age (X2 (4), n = 46, 17.95 p <0.05), the difference is not significant between attitude scores towards doping use regarding the coaching level (X2 (2), n = 46, 5.24 p> 0.05), gender (Z0.05; -0,715; p>0.05) and serving in national teams (Z0.05; -0,658; p>0.05). Consequently, it has been understood that doping attitude scores of coaches who served in Turkish Table Tennis Championship differs according to age groups but the attitude scores towards doping use does not differ regarding their gender, coaching level and serving in national team.
Keywords
- Creado, S., Reardon, C. (2016). The sports psychiatrist and performance-enhancing drugs. International
- Creado, S., Reardon, C. (2016). The sports psychiatrist and performance-enhancing drugs. International review of psychiatry (Abingdon, England), 28(6), 564–571.
- Çınar, V., Öztürk, M., Şebin, K., Yazıcı, AG. (2007). Doping ve Sporcularda Kullanımı. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi , 9 (3)
- Dinçer, N. (2010). Elit sporcuların doping hakkındaki bilgi düzeylerinin belirlenmesi. Yüksek lisans tezi. Selçuk üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
- Donohoe, T., Johnson, N. (1986). Foul play: Drug Abuse in Sport. Blackwell: Oxford, 1986.
- Dost, T. (2006). Doping Türkiye klinikleri. Türkiye Klinikleri Cerrahi Tıp Bilimleri 46, No. 2, ss. 145-151
- Egesoy, H., Gümüşdağ, H., Kartal, A. (2014). GEN dopingi ve sportif performans . Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 6 (1), 71-85.
- Fernandez, M. (2009). Performance-enhancing drugs snare nonathletes, too. The Journal of Family Practice, 58(1), 16–23.
- Gündoğdu, C., Çelebi, E., Beyazçiçek, Ö., Beyazçiçek, E., Tüfekçi, Ş., Özmerdivenli, R. (2017). Triatlon atletlerinin doping ve anti-doping konusundaki görüşlerinin belirlenmesi. Konuralp Tıp Dergisi. 9:63–9.
- Handelsman DJ, Gooren LJ. (2008). Hormones and sport: physiology, pharmacology and forensic science. Asian J Androl. ;10:348–350.
- Handelsman, DJ. (2020). Performance enhancing hormone doping in sport. Endotext, edited by Kenneth R Feingold et. al., MDText.com, Inc.
- Karacabey, K., Seyhan, S., Öntürk, Y., Apur, U., Akyel, Y. (2017). Genç sporcuların dopinge yönelimineetken olarak doping hakkındaki bilgi düzeyleri ve bazı değişkenler açısından incelenmesi . Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi , 7 (2/2) , 168-179 .
- Karakoç, E. (2007). Cumhuriyet Üniversitesi beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin dopingiçerikli ilaç kullanma sıklığının araştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas.
- Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel yayın Dağıtım.
- Mermertaş, A. (2019). Spor merkezlerinde fitness egzersizi yapan bireylerin doping ve gıda takviyelerihakkındaki bilgi düzeylerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Hitit Üniversitesi Sağlık bilimleri enstitüsü. Çorum.
- Prokop, L. (1970). The struggle against doping and its history. J Sports Med Phys Fitness. 10(1):45-8. 2.
- Şapcı, HA. (2010). Üniversiteler arası spor müsabakalarına katılan öğrencilerin doping kullanımına yönelik tutumlarının incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
- Şensoy, C. (2018). Türkiye voleybol 1.ve 2. Liglerinde oynayan voleybolcuların doping bilgi seviye ve eğilimlerinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi .Aksaray Üniversitesi. Sosyal bilimler enstitüsü.
- Tarakçıoğlu, S. (2020). Türkiye’de Sporda dopingin nedenleri ve çözüm yollarına dair uzman görüşleri. Spor Hekimliği Dergisi, 55(2):156-164.
- Url 1. (2020). https://www.doktortakvimi.com/blog/sporun-vebasi-doping. Date of access: 04.10.2020. Url 2. (2020). https://www.doganturan.av.tr/sporda-doping/. Date of access: 04.10.2020.
- Url 3. (2020). https://www.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem24/yil01/ss674.pdf. TBMM Son Yıllarda Türksporunda yaşanan doping sorununun araştırılarak alınması gereken önlemlerin belirlenmesi amacıyla kurulan meclis araştırması komisyonu raporu s. 178. Erişim tarihi: 10.10.2020.
- Uvacsek, M., Nepusz, T., Naughton, DP., Mazanov, J., Ranky, MZ and Petroczi, A. (2011). Self-admittedbehavior and perceived use of performance-enhancing vs psychoactive drugs among competitive athletes. Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports, 21(2), 224–234.
- Yıldız, R. (2017). Performans arttırma tutum ölçeği’nin Türk sporcularına uyarlama çalışması vesporcuların dopinge yönelik tutumlarının incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Mersin Üniversitesi.
