Bir bölgede kültürel miras turizm sürdürülebilirliğinin kültürel mirasın gerçek sahipleri olan halkın kültürel miras turizminde yer almasına bağlı tutulması ve bu çalışmalarda fikirlerine başvurulmasının önemi çalışma kapsamında Mersin’in Erdemli ilçesinde değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmeler için Erdemli Halk Eğitim Merkezi’nde eğitim alan 65 kadına anket uygulanmış, 59 anket sonucu değerlendirmeye alınmıştır. Anket 3 bölüm ve toplam 15 açık/ kapalı uçlu sorudan oluşmaktadır. Ankete katılım sağlayan kadınların demografik özellikleri ve ankette yöneltilen sorulara verdikleri cevaplar sayı/yüzde şeklinde tablolarda belirtilmiş olup bunların analiz ve değerlendirilmeleri yapılmıştır. Anket analizleri sonucunda katılımcıların genel anlamda turistik olarak öne çıkan Kızkalesi ve Cennet Cehennem gibi somut kültürel mirasların farkındayken birçok somut ve somut olmayan kültürel mirasın farkında olmadıklarının tespiti yapılmıştır. Ayrıca kadınların kültürel miras turizminde aktif bir rol oynamadığı, kadınlar özelinde halkın turizmin ekonomik, sosyal ve çevresel avantajlarının yeterince farkında olmadığı görülmektedir. Bunların yanı sıra Halk Eğitim Merkezi ve yerel yönetimlerin bu konuda halkı yeterince bilinçlendirmediği tespit edilmiştir.
Within the scope of the study, the importance of keeping cultural heritage tourism sustainability in a region adhering to the people who are the real owners of cultural heritage in cultural heritage tourism and using ideas in these studies were evaluated in the Erdemli district of Mersin. For these evaluations, 65 women who were trained at Erdemli Public Education Center were surveyed and 59 results were evaluated. The survey consists of 3 sections and a total of 15 open / closed-ended questions. The demographic characteristics of the women participating in the questionnaire and their answers to the questions posed in the questionnaire are stated in the tables as numbers / percentages and their analyzes and evaluations were made. As a result of the survey analysis, it was determined that the participants were aware of the concrete cultural heritages such as Kızkalesi and Cennet Cehennem, which were generally touristic, and were not aware of many concrete and intangible cultural heritages. In addition, it is seen that women do not play an active role in cultural heritage tourism and that the public is not aware of the economic, social and environmental advantages of tourism in particular. In addition, it was determined that the Public Education Center and local administrations did not raise the awareness of the public sufficiently in this regard.