Author :
Abstract
Özet İnsanın zaman içinde oluşturduğu, ürettiği ve nesilden nesile aktardığı her türlü değerler kültürü oluşturmuştur. Ekmek, yetiştirmek gibi sözlük anlamları olan kültür, çeşitli disiplinlere göre çok farklı tanımlansa da, en genel anlamıyla, ait olduğu toplumun yarattığı maddî ve manevi bütün unsurlardır.(Yöre:2012) Aynı zamanda kültür, öğelerin, davranışların, düşünce ve duyguların sembollere dayalı bir örgütlenme şeklidir. Bu her bireyce aynı anlamlara gelen semboller ise kültür kodudur. Bu kodlar eğitim, pazarlama ve iş dünyasında önemli bir yer tutmakla beraber insanın kendi kişiliğini, çevresini, ülkesini ve dünyayı tanımasına kaynaklık eder. Her toplumun kendi kültürü vardır ve kültürün yükselmesi, ilerlemesi ve gelişmesi medeniyetin doğuşunu sağlar. İnsanoğlu gelişme ve ilerleme göstererek hayatta kalma ve varlığını sürdürme savaşındaki başarısını, kültürel bir varlık oluşuna yani öğrendiklerini birikiminde saklayıp yeni nesillere aktarma yeteneğine bağlıdır(Güvenç, 2002). Kültür, milletin geleceğe taşınan yegane imzasıdır. Kültür iki dokudan oluşur. Birinci doku kemik dokudur, ikinci dokusu ise kıkırdak dokudur. Kemik doku asla bozulmamalıdır. Onlar milletlerin yüzyıllar boyunca birikmiş değer yargılarıdır. İkinci doku olan kıkırdak doku ise sürekli güncellenmelidir. Örneğin saygı asla değişmemeli ama saygının nerede nasıl kullanacağı üzerinde çağa yönelik sürekli değişmeler yapılmalıdır. Bunu güncellemediğimiz sürece kültür kaybına, kültür yozlaşmasına uğrarız. Böylesi çalışmalar devlet ve eğitim politikalarının içinde yer almalıdır. Beydaba’nın Kelile ve Dimne’ sindeki fabllarda hayvan sembollerinde karakterize edilen kodlar tespit edilmeye çalışıldı.
Keywords
Abstract
Abstract All kinds of values formed in time, produced and transferred from generation to generation by human beings create culture. Although culture, which have dictionary meanings such as sowing the seed or cultivating a crop, is defined differently in various disciplines, in its most general sense, it includes every material and spiritual element created by the society to which it belongs (Yöre: 2012) Culture is a form of organization based on symbols of elements, behaviours, thoughts and emotions. These symbols which have the same meaning by each individual constitute the culture code. This code both takes an important place in education, marketing and business world, and it is also the source of recognition of one's own personality, environment, country and world. Every society has its own culture, and the rise, progress and development of culture leads to the birth of civilization. Human beings owes their success in the battle for survival by showing development and progress to being a cultural entity, that is, the ability to store what they have learned and transfer it to new generations. (Güvenç, 2002). Culture is the sole signature of the nation for the future. Culture consists of two tissues. The first tissue is bone tissue, and the second tissue is cartilage tissue. Bone tissue should never be broken. They are the value judgments of nations accumulated throughout centuries. On the other hand, the second tissue, the cartilage tissue, should be constantly updated. For example, respect should never change, but some constant changes on how and where the respect will be used are necessary. We may undergo culture loss and culture degeneration if we do not update this side. Such studies should be included in state and education policies. In this study, it was tried to determine the codes that were characterized in animal symbols in the fables in Kelile and Dimne of Beydaba.
Keywords
- Adalıoğlu, H. H. (2013). Bir Siyasetnâme Olarak" Kutadgu Bilig". Selçuk Üniversitesi Türkiyat
- Adalıoğlu, H. H. (2013). Bir Siyasetnâme Olarak" Kutadgu Bilig". Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1(34), 237-253.
- Aka, A. (2010). Kimliğin Oluşması Ve Kimliğe Teorik Yaklaşımlar. Cumhuriyet Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 34(1), 17-24.
- Akdemir, A. M. (2004). Küreselleşme ve kültürel kimlik sorunu. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1)
- Aktaş, E. ve Çelikpazu, E. E. (2011). MEB 6, 7 ve 8 Türkçe Ders Kitaplarında Yer Alan MetinlerinDeğer İletimi Açısından İncelenmesi. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6(2), 413-427.
- Arpacı, Ö. (2006). Çocuk Kitaplarında İletiler ve İletilerin Aktarım Biçimi (Sevim Ak Örneği), Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Arslanoğlu, İ. (2000). Kültür ve medeniyet kavramları. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, (15).
- Aslanargun, E , Süngü, H . (2006). Yabancı Dil Öğretimi Ve Etik. Milli Eğitim Dergisi,34 (170), 1- 1-15.
- Aytaş, G. Ve Yalçın, A. (2014). Çocuk Edebiyatı (7. Baskı). Ankara: Akçağ Yayınları
- Azak H. (1991). İbnu’l-Mukaffa’ın Kelile ve Dimne’si ile La Fontaine’nin Fabllarının Karşılaştırılması, (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi)
- Bakan, S. (2006). Kelile Ve Dimne’de Yer Alan Masalların Dinî Ve Ahlâkî Eğitime Katkıları, Yüksek Lisans Tezi.
- Baloğlu, B., Baloğlu F. Ve Erkal, E.M. (1997). Ansiklopedik Sosyoloji Sözlüğü, İstanbul: Der Yayınevi.
- Baloğlu, N. ve Karadağ, E. (2009). Ruhsal liderlik üzerine teorik bir çözümleme. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 15(2), 165-190.
- Beydaba(2016). Kelile ve Dimne (Çev. Kalyon, A.) Ravza Yayınları.
- Coşkun, S. (2014). Dil-Düşünce ve Dünya İlişkisi Bakımından Öznellik, Bireysellik ve Kimlik. Kaygı. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, (23), 87-102.
- Çalış, F. Ve Kasımoğlu S. (2007). Antropolog Ve Folklorda Karşılaştırmalı Metot. Millî Folklor, 19 (73).
- Çelik, A. (2008). Sungurbey Camii (Niğde) Doğu Ve Kuzey Taç Kapılarındaki Figürlerin İkonografik Değerlendirmesi. Sanat Dergisi, (13), 1-16.
- Dalkesen, N. (2015). Orta Asya'dan Anadolu'ya Türk Kültüründe Geyik Kültü. Milli Folklor, 27(106).
- Dervişcemaloğlu, B. (2014). Ortaokul Düzeyinde Bir Fabl İnceleme Örneği. Turkish Studies -International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(9), 475- 488.
- Duran, E., Ve Ercan, E. (2018). Fablların Değer Eğitimindeki Önemi, Gelecek Vizyonlar Dergisi, 2(1)
- Durmuş, M. (2017). Kimlik, Dil ve Öteki İlişkisi Açısından Türkçenin Konumlandırılması, Türk Dili, 67(782).
- Erenoğlu, D. (2008). Mehmet Kaplan’ın dil üzerine görüşleri. AÜ Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 36, 65-80.
- Erişti, S. D., Uluuysal, B., & Dindar, M. (2013). Görsel algı kuramlarına dayalı etkileşimli bir öğretimortamı tasarımı ve ortama ilişkin öğrenci görüşleri. Anadolu Journal of Educational Science International, 3(1).
- Filizok, R. (2006). Gösterge (işaret/Signe) ve Anlam. Ege-edebiyat. org.
- Göçer, A. (2012). Dil-kültür ilişkisi ve etkileşimi üzerine. Türk Dili, 729, 50-57. Gökalp, Z. (2013). Hars ve Medeniyet. İstanbul: Toker Yayınları.
- Göktürk I. (2016). Kültür Sosyolojisi. İstanbul: Doğu Kitapevi.
- Güvenç, B. (2002). Kültürün ABC’si. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Huyugüzel, Ö.(2001), Rene Wellek-Austin Warren; Edebiyat Teorisi, İzmir:Akademi Kitabevi.
- İpek, E. (2010). La Fontaine’den Seçmeler. (Editör: Mehmet Dikmen). İstanbul: Karanfil Yayınları. Çevik Matbaacılık.
- Kaplan, M. (1993). Dil ve Kültür. Türk Dili, 500, 108-110
- Kocadaş, B. (2006). Kültür ve medya. Journal of Human Sciences, 1(1).
- Kocatürk, V. M. (1964). Türk Edebiyatı Tarihi, Ankara: Edebiyat Yayınevi.
- Koç, N. (2011). Kültür ve Medeniyet Kavramları Etrafındaki Tartışmalar ve Atatürk’ün Dü düşünceleri. Cumhuriyet Tarihi Araştırmaları Dergisi, Hacettepe Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve
- Menekse, Ö. (2005). İslam Düşünce Tarihinde Devlet Anlayışı: Mâverdi Ve Nizâmülmülk Örneği. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 5(2), 193-211.
- Öze, N.(2014). Kültür, Tüketim Kültürü Ve Halkla İlişkiler: Kuzey Kıbrıs, Telsim (Vodafone Kıbrıs)Örnek Olay İncelemesi, Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 1(8), 56-83
- Özkök, A. (2005). Disiplinler arası yaklaşıma dayalıyaratıcı problem çözme öğretim programınınyaratıcı problem çözme becerisine etkisi. Hacettepe üniversitesi eğitim fakültesi dergisi, 28(28).
- Sever, S. (2002). Çocuk Kitaplarına Yansıtılan Şiddet (Milli Eğitim Temel Yasası Ve ÇocukHaklarına Dair Sözleşme Bağlamında Bir Değerlendirme). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1), 25-37.
- Tamer, M. G. (2014). Kimlik/lerin Seyrine Bir Keşif. Folklor/Edebiyat, (77), 83-99.
- Toker, M. (2004). İsmail Gaspıralı ve “Dilde Birlik” Fikri Üzerine. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1(16), 31-45.
- Türkmen, N. (2012). Çizgi filmlerin kültür aktarımındaki rolü ve Pepee. Cumhuriyet Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 36(2), 139-158.
- Ungan, S. (2006). Fabl Türünün Çocuk Edebiyatındaki Yeri Ve Günümüzde Bu Türden Yararlanma Olanakları. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (14)
- Ültanır, G. (2003). Eğitim ve Kültür İlişkisi Eğitimde Kültürün Hangi Boyutlarının Genç Kuşaklara Aktarılacağı Kaygısı. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(3).
- Yıldız, T. (2014). Saussure’den Bakhtın’e Dil-Kültür İlişkisi: “Tümü Kapsayıcı Olgu”. İdil, 3(11), 115-136.
- Yöre, S. (2012). Kırşehir yöresi halk müziği kültürünün kodları ve temsiliyeti. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 9(1), 563-584.
