Author :
Abstract
Takım sporlarında başarı, grup sargınlığı ve empati düzeyi ile doğru orantılıdır. Sporcuların birlikte hareket etme, takım ruhu, olumlu ilişkiler, takıma aitlik hissi, etkili iletişim ve bağlılıkla hareket etmesi grup sargınlığını; takım üyelerinin iletişim esnasında birbirinin bakış açısıyla bakmaya çalışması, karşısındakinin yerine kendini koyması ise empati kurmasını sağlar. Araştırmada amaç, futbol ve voleybol oynayan takım sporcuların grup sargınlığı ve empati düzeylerini incelemektir. Araştırmada, nicel araştırma modellerinden ilişkisel tarama deseni kullanılmıştır. Araştırmaya 2017-2018 sezonunda Türkiye Futbol Federasyonu ve Türkiye Voleybol Federasyonu bünyesindeki liglerde yer alan 291 sporcu (futbol=186, voleybol=105) katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak “Grup Sargınlığı Ölçeği” ile “Empati Düzeyi Belirleme Ölçeği” kullanılmıştır. Verilere normallik testleri yapılmış ve Skewness-Kurtosis değerlerinin +-1 aralığında olduğu tespit edilmiştir. Bu bağlamda, verilerin analizinde frekans, aritmetik ortalama, standart sapma; bağımsız örneklemler için t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Post-Hoc test istatistiklerinden (Tukey HSD) yararlanılmıştır. Grup Sargınlığı Ölçeği ile Empati Düzeyi Ölçeği alt boyutları arasında anlamlı ilişki tespit edilmiştir. Katılımcıların cinsiyet, branş ve takım başarı algısı değişkenlerine göre, grup sargınlığı ile empati düzeyleri alt boyutlarında anlamlı farklılık tespit edilmemiştir. Katılımcıların medeni durum değişkeni ile empati düzeyi alt boyutlarından Duygusal Tepki ve Bilişsel Empati arasında anlamlı farklılık görülmektedir. Grup Sargınlığı Ölçeği ile katılımcıların spor yaşı arasında, Grubun Sosyal Bütünleşmesi ile Grubun Görev Çekiciliği; eğitim durumu arasında ise, Grubun Sosyal Bütünleşmesi ile Grubun Görevde Bütünleşmesi alt boyutları istatistiksel açıdan anlamlı farklılık göstermektedir.
Keywords
Abstract
The success in team sports is directly proportional to the group environment and empathy level. Acting together, team spirit, positive relations, feeling of belonging to the team, effective communication and acting devotedly ensure group environment of the athletes, and trying to look at events from the point of view of one another and putting themselves in the position of the other makes it possible for the team members to empathize. The aim of this research is to examine the group environment and empathy levels of the team athletes playing football and volleyball. In the study, relational survey design from quantitative research models was used. 291 athletes (football = 186, volleyball = 105) taking part in the leagues of the Turkey Football Federation and the Turkey Volleyball Federation during the 2017-2018 season participated in the research. In this research, "Group Environment Scale" and "Empathy Level Determination Scale" were used as data collection tools. Data were tested for normality and Skewness-Kurtosis values were found to be in the range of + -1. In this context, frequency, arithmetic mean, standard deviation, t-test for independent samples, one-way variance analysis (ANOVA) and Post-Hoc test statistics (Tukey HSD) were used in the analysis of data. A significant relationship was found between the sub-dimensions of Empathy Level Determination Scale and Group Environment Scale. According to the variables of gender, branch and team achievement perception, there was no significant difference between the group environment and empathy levels of the participants. There is a significant difference between the participants' marital status variable and empathy level's sub-dimensions of Emotional Response and Cognitive Empathy. Between the sports history of participants and the Group Environment Scale and the participants, the sub-dimensions of Social Integration of the Group and the Task Attractiveness of the Group indicate a statistically significant difference; and according to the educational status, the sub-dimensions of Social Integration of the Group and Integration of Group in Task showed a statistically significant difference.
Keywords
- Acet, M., Karademir, T., & Gökçiçek, S. (2017). “Analysis Of The Influence Of Adolescence Period
- Acet, M., Karademir, T., & Gökçiçek, S. (2017). “Analysis Of The Influence Of Adolescence PeriodSport Activities On Emphatic Tendency”. Universal Journal Of Educational Research, 5(2), 186-193.Akbulut, E. (2010). “Sınıf öğretmenlerinin empatik eğilim düzeyleri”. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Sakarya Üniversitesi, Sakarya
- Arslanoğlu & Mor (2018). “Empathic Tendencies of Pre-Service Physical Education and Sports Teachers” European Journal of Educational Research, 7(3), 689 - 694.
- Aslan, Ş. (2016). “Takım ve Bireysel Sporlarda Sporcuların Stresle Başa Çıkma Yöntemlerinin Karşılaştırılması” Journal Of Human Sciences, 13(3), 4221-4228.
- Atan, T. (2017). “Empathy Levels Of University Students Who Do and Not Do Sports”. Universal Journal Of Educational Research, 5(3), 500-503.
- Ayas, E. B., Inan, H., Kartal, M., & Gacar A. (2016). “Comparing the emphatic tendency levels ofsport sciences faculty students in terms of different variables”. International Journal of Social Science, 53, 459-466.
- Baba, K. H., Muhsin, H., Malik, B., & İhsan, S. (2017). “Relationship between Emotional Intelligence and Aggression on Boxers”. Future Human Image, 8.
- Balcı, E., (2012.) “Sınıf öğretmenlerinin empatik eğilim düzeyleri (Beşiktaş ilçesi örneği)”, Yüksek lisans tezi, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
- Basch, M. F. (1983). “Empathic understanding: A review of the concept and some theoretical consideration”s. Journal of the American Psychoanalytic Association, 31,1, 101-126.
- Batson, C. D., Fultz, J. & Schoenrade, P. A. (1987). “Distress and empathy: Two qualitatively distinctvicarious emotions with different motivational consequences”. Journal of Personality, 55, 19-39.
- Bora, E., & Baysan, L. (2009). “Empati Ölçeği-Türkçe Formunun Üniversite Öğrencilerinde Psikometrik Özellikleri”. Klinik Psikofarmakoloji Bulteni, 19(1).
- Canbaz, M., Mehmet, A. C. E. T., Yılmaz, T., & Şahin, M. (2015). “Türkiye Büyükler TaekwondoMilli Takım Seçmelerine Katılan Bay Ve Bayan Sporcuların Öfke Düzeylerinin Karşılaştırılması”. International Journal Of Science Culture And Sport, 3(Special Issue 3), 498-503.
- Carron A.V, Bray S.R., & Eys M.A. (2002). “Team Cohesion And Team Success in Sport” Journal Of Sports Sciences, 20: 2, 119 — 126.
- Carron, A. V., Widmeyer, W. N., & Brawley, L. R. (1985). “The development of an instrument toasses cohesion in sport teams: Group Environment Questionnaire ». Journal of Sport Psychology, 7, 244-266.
- Carron, A.V. (1982). “Cohesiveness in Sport Groups. Interpretations and Considerations”. Journal of Sport Psychology, 4, 123-138.
- Civan, A., Arı, R., Görücü, A., & Özdemir, M. (2010). “Bireysel Ve Takım Sporcularının MüsabakaÖncesi Ve Sonrası Durumluk Ve Sürekli Kaygı Düzeylerinin Karşılaştırılması”. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 193-206.
- Cohen, S.G., Bailey, D.E., (1997) “What Makes Teams Work: Group Effectiveness Research From Shop Floor To The Executive Suite” Journal Of Management. V.23, N.3, 239-290
- Cota, A. A., Evans, C. R., Dion, K. L., Kilik, L., & Longman, R. S. (1995). “The structure of group cohesion”. Personality and Social Psychology Bulletin, 21(6), 572-580.
- Çelik O.B., Tekkurşun Demir, G., İlhan E.L., Cicioğlu H.İ., Esentürk O.K. (2017). “SporcuErgenlerde Psikolojik Sağlamlık”. 15. International Sport Sciences Congress, 875-875. (Özet Bildiri/Sözlü Sunum)(Yayın No:3669748). Antalya.
- Demir, Y., Atlı, A., & Kıs, A. (2016). “Empathy Based on Gender in Dissertations Submitted in Turkey: A Meta-Analysis Study”. Eurasian Journal of Educational Research, 64, 69-90.
- Demirel, N., Özbay, S., & Kaya, F. (2018). “The Effects of Aerobic and Anaerobic Training ProgramsApplied to Elite Wrestlers on Body Mass Index (BMI) and Blood Lipids”. Journal of Education and Training Studies, 6(4), 58-62.
- Dorak F. & Vurgun N. (2006). “Takım Sporları Açısından Empati ve Takım Birliği İlişkisi” http://www.sporbilim.com/dosyalar/8.SPK_Poster_Sunumlar-A.pdf (01/01/2010).
- Dovidio, J. F., ten Verget, M., Stewart, T. L., Gaertner, S. L., Johnson, J. D., Esses, V. M. (2004).“Perspective and prejudice: Antecedents and mediating mechanisms”. Personality and Social Psychology Bulletin, 30, 1537-1549.
- Dökmen, Ü. (1987). “Yüz İfadeleri Konusunda Verilen Eğitimin Duygusal Yüz İfadelerini TeşhisBecerisi ve İletişim Çatışmalarına Girme Eğilimi Üzerine Etkisi”, Psikoloji dergisi. 6(21), 75–80.
- Dökmen, Ü. (2003). “Sanatta ve günlük yaşamda iletişim çatışmaları ve empati”. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
- Eisenberg, N. & Fabes, R. A. (1990). “Empathy: Conceptualization, measurement, and relation to prosocial behavior”. Motivation and Emotion, 14, 131-149.
- Elik. T., (2017). “Güneydoğu Anadolu Bölgesi Futbol Takımlarında Amatör Olarak Futbol OynayanSporcuların Sportmenlik Yönelimleri ve Empatik Eğilim Düzeyleri”. Antrenörlük Eğitimi AnabilimDalı, Hareket ve Antrenman Bilimleri Bilim Dalı. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Gelişim Üniversitesi, İstanbul.
- Eren E., (2008). “Örgütsel Davranış Ve Yönetim Psikolojisi”, Beta Basım, İstanbul.
- Erken, M. (2009). “Empati becerisinin ahlaki davranışlar üzerindeki etkisi”. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Eğtitim bilimleri enstitüsü, Sakraya
- Ersoy, E. G., & Köşger, F. (2016). “Empati: Tanimi ve Önemi/empathy: Definition and its importance”. Osmangazi Journal of medicine, 38.
- Erkuş, A. & Yakupoğlu, S.(2000). “Spor Ortamında Empati Ölçeği (SEM) Geliştirme Çalışması”.VI. Spor Bilimleri Kongresi Kitabı. 3-5 Kasım., s.139, Ankara.
- Eller S., İlhan E. L., Kaya K., Çelik O.B.(2017). “Elit Hentbolcularda Sosyal Beceri Profili”, 15. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi (Özet Bildiri/Poster) (Yayın No:3657597). Antalya.
- Eys, M., Evans, M. B., Martin, L. J., Ohlert, J., Wolf, S. A., Van Bussel, M., & Steins, C. (2015).“Cohesion and performance for female and male sport teams”. The Sport Psychologist, 29(2), 97- 109.
- Filiz, B & Aydın, E. (2016). “The case of male volleyball players’ team cohesion in Turkey”, Journal of Physical Education and Sport Management, Vol. 7(3) pp. 18-25.
- Gammage, K.L., A.V., Carron, & P.A. (2001). “Estabrooks, Team Cohesion and IndividualProductivity: The Influence of the Norm for Productivity and the Identifiability of Individual Effort”, Small Group Research, 31(1), ss.3-18.
- Genc, Z. S., & Kal afat, T. (2010). “Pros pective T eachers’ Problem Solving Skills and Emphatic Skills”. The Journal of Theoretical Educational Science, 3(2), 135-147.
- Gürüz, D. & Eğinli, A. (2008). “İletişim becerileri: anlamak, anlatmak, anlaşmak”.Nobel Yayın ve Dağıtım Ltd. Şti. Ankara.
- Hasta, D. (2017). “Saldırganlık: Kişilerarası İlişki Tarzları Ve Empati Açısından Bir İnceleme”. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(1).
- Huang Y (2004). “The effectiveness of charismatic leadership and support toward team behavior and cohesion”. Res. Q. Exerc. Sport 75:243-256
- İkiz, F. E. (2009). “Investigation of empathy levels of the psychological counselors who work in the elementary schools”. Elementary Education Online, 8(2), 346-356.
- İlhan, E.L. (2007). “Voleybolda Servis Becerisi Öğretimine Motivasyonel Bir Yaklaşım”,Uluslararası Akdeniz Spor Bilimleri Kongresi, Bildiri Özetleri Kitabı s:228-229 / 9-11 Kasım, Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
- Kafalı, S., Hünkar, İ., Keçeci, O., & Demiray, E. (2017). “Bireysel Spor Ve Takım Sporu YapanSporcuların Saldırganlık Düzeylerinin Araştırılması”. Journal Of International Social Research, 10(50).
- Karabulut, E. O., & Pulur, A. (2016). “Üst Düzey Çim Hokeyi Sporcularının Empatik EğilimDüzeylerinin Farklı Değişkenler Bakımından İncelenmesi”. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 10(1).
- Karahan, F. Ş., Bakalım, O., & Yoleri, S. (2017). “Eğitim fakültesi öğrencilerinde çözüm odaklı düşünme ve empati”. Journal of Human Sciences, 14(4), 4383-4392.
- Karakus, F., & Tümkaya, S. (2015). “Sınıf Öğretmenlerinin Empatik Beceri Düzeylerinin Sosyo-Demografik Degiskenlere ve Tercih Ettikleri Disiplin Türlerine Göre Incelenmesi”. Pegem Egitim ve Ogretim Dergisi= Pegem Journal of Education and Instruction, 5(4), 397.
- Kaya, B., & Çolakoğlu, Ö. M. (2015). “Empati düzeyi belirleme ölçeği (EDBÖ) uyarlama çalışması”. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 17-30. DOI: 10.17679/iuefd.16127895
- Kılınç, M., Ulucan, H., Kaya, K., & Türkçapar, Ü. (2012). “Takım Sporu Yapanların MotivasyonDüzeylerinin Farklı Değişkenlere Göre İncelenmesi”. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2).
- Kırımoğlu, H., Gezer, E., Deveci, A., & Gülle, M. (2016). “An İnvestigation Related To TheAggression And Empathic Tendency Levels Of The University Students According To Their Genders And Sport Education”. Journal Of Human Sciences, 13(3), 5623-5635.
- Korur, E. N., Öncü, E., & Kılıç, S. K. (2016). “Eleştirel Düşünme Ve Empatik Eğilim İlişkisi: BedenEğitimi Öğretmeni Adayları Örneği”. Journal Of Computer And Education Research (Issn: 2148- 2896), 4(8), 179-205.
- Kocaekşi, S. & Koruç, Z. (2012). “Başarılı ve Başarısız Hentbol Takımlarının Grup Sargınlığı, Kaygı,Güdülenme ve Yeterlik Düzeylerinin Karşılaştırılması”, Spor Bilimleri Dergisi Hacettepe J. of Sport Sciences, 23 (3), 129–143.
- Lawrence, E. J., Shaw, P., Baker, D., Baron-Cohen, S., & David, A. S. (2004). “Measuring empathy: Reliability and Validity of the Empathy Quotient”. Psychological Medicine, 34, 911-924.
- Lenk, H. (1969). “Top performance despite internal conflct: an antithesis to functionalistproposition”. In J.W. Loy and G.S. Kenyon(eds), sport, Culture and Society: Alreader on the sociology of sport, 393-396. Toronto.
- Moralı S. (1994). “Takım Sporlarında, Takım Birlikteliğinin ve Dayanışmasının Ölçülmesi”, Ege Üniversitesi, Doktora Tezi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
- Moradi M. (2004). “The relationship between coach’s leadership styles and group cohesion in Iran basketball clubs professional league”. Kinet. J. 29:5-16.
- Mutlu, T. O., Senturk, H., & Zorba, E. (2014). “Empathic Tendency of University Students in Tennisand Communication Skills”. International Journal of Science Culture and Sport, Special Issue, 129- 137.
- McMillan, J. H., & Schumacher, S. (2006). “Research in education: Evidence based inquiry”. Boston: Brown and Company.
- Mutlu, O., Şentürk, E., & Zorba, E. (2015). “Üniversite Öğrencisi Tenisçilerde Empatik Eğilim Veİletişim Becerisi”. International Journal Of Science Culture And Sport, 2(Special Issue 1), 129-137.Murray N.P. (2006). “The differential effect of team cohesion and leadership behavior in high school sports”. Indiv. Diff. Res. 4:216-225.
- Namlı, S., Tekkurşun Demir, G., Türkeli, A. & Hazar, Z. (2017). “Beden Eğitimi Ve SporÖğretmenliği Bölümünde Öğrenim Gören Öğretmen Adaylarının Mesleki Kaygılarının İncelenmesi”, Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt 12,(1).
- Ntoumanis, N. & Aggelonidis, Y. (2004). “European physıcal educatıon revıew” [DOI: 10.1177/1356336X04047126] Volume10 (3) :261–278:047126
- Onağ, Z. G., Güzel, P., & Özbey, S. (2013). “Futbol Antrenörlerinin Görüşlerine Göre, TakımBaşarısını Etkileyen Faktörler: Nitel Bir Araştırma”. Pamukkale Journal Of Sport Sciences, 4(2).Ozkara, A. B., Kalkavan, A., Alemdag, S., & Alemdag, C. (2016). “The role of physical activity in psychological resilience”. Sport and Health, 24.
- Öcel, H., & Aydın, O. (2006). “Grup sargınlığı ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikologlar Derneği”, 9, 18-19.
- Öcel H. (2002). “Takım Sporu Yapan Oyuncularda Kollektif Yeterlik Öz-Yeterlik ve Sargınlık İleBaşarı Algı ve Beklentileri Arasındaki İlişkiler”. Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hacettepe Üniversitesi. Ankara
- Ötkan, C. Ç., Tekkurşun-Demir, G., & Halıcı, A. (2017). “Examination of group cohesiveness levelsand goal orientations of basketball players”. In SHS Web of Conferences (Vol. 37, p. 01041). EDP Sciences.
- Pala, A. (2008). “Öğretmen Adaylarının Empati Kurma Düzeyleri Üzerine Bir Araştırma”. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(23), 13-23.
- Rang C.O. (2002). “The relationship between group cohesion & leadership style & win/loss record in collegiate soccer player”. (Unpublished thesis). San Diego State University, USA.
- Sezen Balçıkanlı G., İlhan E. L., Esentürk O.K., Çelik O. B. (2016). “Tekerlekli SandalyeBasketbolcularının Sporda Prososyal ve Antisosyal Davranısları İle Empatik Beceri Düzeyleri”. 14. Spor Bilimleri Kongresi, 247-247.
- Sığrı, Ü. (2017). “Gruplarda Bağlılık Ve Performans İlişkisi Üzerine Nitel Bir Çalışma”. Uluslararası İktisadi Ve İdari İncelemeler Dergisi, 481-490.
- Sindik, J., & Missoni, S. (2013). “Perceived Group Cohesion And Multidimensional Perfectionism In Sport Situations At Croatian Table Tennis Recreational Players”. Sport Science, 6(2), 12-16.
- Soyer, F., Can, Y., Güven, H., Hergüner, G., Bayansalduz, M., & Tetik, B. (2010). “SporculardakiBaşarı Motivasyonu İle Takım Birlikteliği Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 225-239.
- Singer NR, Murphey M, Tennant KL. (1993). “Handbook of Research on Sport Psychology”. New York: Macmillan
- Tekkurşun Demir, G., Namlı, S., Hazar, Z., Türkeli, A., & Cicioğlu, İ. (2018). “Bireysel ve takımsporcularının karar verme stilleri ve mental iyi oluş düzeyleri”. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 13 (1),176-191.
- Tatar, G. (2009). “Futbolda takım birlikteliği ve liderin takım birlikteliği üzerindeki etkisininincelenmesi”. Yayımlanmamış doktora tezi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
- Topçu, Ç., Baker, Ö. E., & Aydın, Y. Ç. (2016). “Temel empati ölçeği Türkçe uyarlaması: geçerlik ve güvenirlik çalışması”. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(34),
- Toros, T. (2011). “Analysis the differentiation between perceived coaching behaviors, goalorientation, team cohesion, perceived motivational climate ve collective efficacy among the youngmale basketball players before and after the tournament”. Pamukkale Journal of Sport Sciences, 2(1), 27-39.
- Türkeli, A, Hazar, Z., Tekkurşun-Demir, G. & Namlı, S. (2017). “Beden Eğitimi ve Spor AlanındaPedagojik Formasyon Alan Öğrencilerin Empatik Eğilim Düzeylerinin İncelenmesi”, Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi 2(4): 12-19
- Yasar, M., & Erol A. (2015). “Determination of Relationship between the Empathic Tendency Levelsand Thinking Styles of Preschool Teacher Candidates”, International Journal of Assessment Tools in Education, 2 (2), 38-65.
- Yılmaz, İ., & Akyel, Y. (2008). “Beden Eğitimi Öğretmen Adaylarinin Empatik Eğilim DüzeylerininÇeşitli Değişkenler Açisindan İncelenmesi”. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(3).
- Zakaria, J., Yasim, M. M., & Taff, M. A. M. (2012). “The Impact of Adventure Based Activity atMalaysian National Service Training Programme on Team Cohesion: A Demographic Analysis”. International Journal of Sport Management, Recreation & Tourism, 10.
