OTO-ORYANTALİZM BAĞLAMINDA ATİYE DİZİSİ

Author :  

Year-Number: 2021-52
Language : null
Konu :
Number of pages: 2980-2986
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Batılı metinlerde Doğulu tanımı geçmişten bugüne sözel, işitsel ve görsel medya aktarımlarıyla “biz” ve “ötekiler” ayrımını oluşturmuş ve bu ayrım pekiştirilmiştir. Gelinen noktada özellikle Batı medyasında yer bulmak ve çağdaş Batı anlatı normlarına uymak için Doğulu metinlerde de “biz” ve ”ötekiler” ayrımının içselleştirildiği görülmektedir. Türk televizyon dizileri son yıllarda dünya pazarında önemli bir başarı kazandığından, yapımcılar seyircinin beklentisini karşılayan oryantalist öğeleri bir arada bolca kullanarak hedef kitlenin tatminini amaçlamıştır. Netflix için yapılan Atiye dizisi, oryantalizm algısıyla gelen Doğu kurgusunu bizatihi Doğulular eliyle tekrar inşa ederek oto-oryantalizme birebir örnek oluşturur. Oto-oryantalizm veya self oryantalizm, Doğu’nun ve Doğulunun, Batı tarafından yaratılan söylemler içinde kendini tekrar üretmesi olarak genellenebilir. Kendi kültürünü metalaştıran ve Batı’nın beklentisine uygun dekor, müzik, kıyafet ve söylem geliştiren Atiye dizisi de, oto-oryantalist perspektifle gizemli, karanlık, egzotik ve en önemlisi neden-sonuç ilişkisi bağdaşmayan bir söylemi normalleştirir. Büyü, sihir ve/ya dua gibi nedeni “bilinmezlikle” açıklanan Doğu kültürü, tarihi ve bölge dillerini inceler gibi yaparken oto-oryantalist öğelerle dolu bir Doğu imajı yaratır. Bu çalışmada Atiye dizisi kuramsal ve kavramsal literatür eşliğinde incelenecektir.

Keywords

Abstract

The definition of Eastern in Western texts has created the distinction between "us" and "others" through verbal, auditory and visual media transmissions from the past to the present, and this distinction has been reinforced. At this point, it is seen that the distinction between "us" and "others" has been internalized in Eastern texts, especially in order to find a place in Western media and to comply with contemporary Western narrative norms. Since Turkish television series have gained significant success in the world market in recent years, the producers aimed to satisfy the target audience by using orientalist elements that meet the expectations of the Western audience. The Atiye series produced for Netflix sets a one-to-one example of self-orientalism by reconstructing the Eastern fiction that comes with the perception of orientalism, by the hand of the Easterners themselves. The series Atiye, which commodifies its own culture and develops decor, music, clothing and discourse in line with the expectations of the West, normalizes a mysterious, dark, exotic and most importantly incompatible discourse with a self-orientalist perspective. While pretending to examine Eastern culture, history and regional languages such as magic, magic and/or prayer, the cause of which is explained by "unknown", it creates an image of the East full of self-orientalist elements. In this study, Atiye series will be examined in the light of theoretical and conceptual literature.

Keywords


  • Bauman, Z. (2011). Postmodern Etik, Çev: Alev Türker, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.

  • Bauman, Z. (2011). Postmodern Etik, Çev: Alev Türker, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.

  • Behdad, A. & Williams, J. (2012). On Neo-Orientalism, Today, We Are Standing Outside Time, http://www.entekhabi.org/Texts/Neo_Orientalism_Today.htm, Erişim Tarihi: 16.03.2018.

  • Bulut, Y. (2004). Oryantalizmin Kısa Tarihi, Küre Yayınları, İstanbul.

  • Eliri, İ. (2010). Batılılaşma Sürecinde Askeri Okullar ve Asker Ressamların Türk Resim Sanatına Etkileri, Türk İslam Medeniyeti Akademik Araştırmalar Dergisi, 9. sayı, Konya.

  • Foucault, M. (1980). “Prison Talk,” (Der. Colin Gordon), Power/Knowledge: Selected Interviews and Other Writings içinde, Harvester Press

  • Foucault, M. (2015). Biopolitikanın Doğuşu, Yönetimselliğin Tarihi, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.

  • Hall, S. (1990). “Cultural Identity and Diaspora.” Identity: Community, Culture, Difference. Ed. Jonathan Rutherford, Lawrence & Wishart, London

  • Han, Byung-Chul (2019). Psikopolitika Neoliberalizm ve Yeni İktidar Teknikleri, Çev: Haluk Barışcan, Metis Yayınları, İstanbul.

  • Kalın, İ. (2007). İslam ve Batı, İSAM Yayınları, İstanbul.

  • Lewis, B. (1982). “The Question of Orientalism”, New York Review of Books Lewis, B. a. g. m. S. 49’dan naklen Bulut, Oryantalizm’in Kısa Tarihi

  • Morgan, B. (2019). What Is The Netflix Effect?

  • https://www.forbes.com/sites/blakemorgan/2019/02/19/what-is-the-netflix-effect/#3ef1f8715640 (Erişim Tarihi: 08.08.2020).

  • Mutman, M. (2002). Şarkiyatçılık: Kurumsal Bir Not, Doğu Batı Düşünce Dergisi, 2.b, Doğu Batı Yayınları Sayı: 20-11, İstanbul.

  • Parla, J. (2001). Oryantalizm; Hayali Doğu. Atlas, 96. sayı, İstanbul.

  • Polat, N. (2010). “Çokluk, Herhangi Bir Tekillik, Koşulsuz Demokrasi ve Madun’un Durumu”

  • Toplumbilim Post-kolonyal Söylem Özel Sayısı içinde, Bağlam Yayınları, İstanbul, Erişim Tarihi: 15.10.2012

  • Said, E. (1991). Oryantalizm (Doğubilim) Sömürgeciliğin Keşif Yolu, Çev: Nezih Uzel, İrfan Yayıncılık, İstanbul.

  • Schnapper, D. (2005). Öteki ile İlişki / Sosyoloji Düşüncesinin Özünde. İstanbul Bilgi Üniversitesi Somersan, S. (2004). Sosyal Bilimlerde Etnisite ve Irk. Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul

  • Yavuz, H. (2008). Modernleşen Müslümanlar, Kitap Yayınevi, İstanbul.

  • Yeğenoğlu, M. (1996). “Peçeli Fanteziler: Oryantalist Söylemde Kültürel ve Cinsel Fark” içinde

  • Young, R. (2000). Beyaz Mitolojiler, Çev: Can Yıldız, Bağlam Yayınları, İstanbul. Uluç, G. (2009). Medya ve Oryantalizm, Anahtar Kitaplar Yayınları, İstanbul.

  • https://bilimgenc.tubitak.gov.tr/makale/gobeklitepe-unesco-dunya-miras-listesine-alindi https://medyaakademi.com.tr/2020/01/18/marshall-mcluhan-ve-iletisim-teorileri/

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics