Researching The Relation Between The Alternative Thinking Skill And Consequential Thinking Skill Of Preschoolers (Okul Öncesi Dönemde Alternatif Düşünme Ve Sonuçsal Düşünme Becerisi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi)
Author :
Abstract
The aim of this study is to research the relation between the alternative thinking skill and consequential thinking skill of the 48-72 months of preschoolers. The participants of this study are 48-72 months of 48 children (21 girls, 27 boys) who live in Ankara and have education in a kindergarten under a public institution. The relational screening model was used for that study. As data collection tools; for the alternative thinking skill, Preschool Interpersonal Problem Solving Test (PIPS) which was created by Spivack and Shure (1974), adapted by Dinçer (1995) to Turkish was used, and for the consequential thinking skill, What Happen Next Game (WHNG) test which was created by Shure (1990), translated by Dinçer (2014) into Turkish was used. According to the results of the study, it was observed that there is statistically no significant relationship between total scores of alternative thinking skills and total scores of consequential thinking skills, however; there appears to be a low positive correlation. In addition, while there is no significant relationship between the gender and alternative thinking and consequential thinking skills; alternative thinking skill scores indicate a significant difference depending on the age and the period of preschool education. After all, it is seen that consequential thinking skill scores of children do not differentiate significantly depending on the age and the period of preschool education.
Bu çalışmanın amacı, okul öncesi 48-72 ay çocukların alternatif düşünme becerileri ile sonuçsal düşünme becerileri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu, Ankara ilinde yaşayan, bir kamu kurumuna bağlı kreş ve gündüz bakımevinde eğitim gören 48-72 aylık 48 çocuk (21 kız, 27 erkek) oluşturmaktadır. Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Veri toplama araçları olarak, alternatif düşünme becerisi için Spivack ve Shure (1974) tarafından geliştirilmiş ve Türkçeye uyarlaması Dinçer (1995) tarafından yapılmış olan Preschool Interpersonal Problem Solving Test (PIPS), sonuçsal düşünme becerisini belirlemek amacıyla Shure (1990) tarafından geliştirilen ve Dinçer (2014) tarafından Türkçeye çevrilen What Happen Next Game (WHNG) Testi kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre, çocukların alternatif düşünme becerisi toplam puanları ile sonuçsal düşünme becerisi toplam puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olmadığı, ancak düşük düzeyde pozitif yönlü bir korelasyon olduğu görülmektedir. Ayrıca çocukların alternatif düşünme ve sonuçsal düşünme beceri puanları ile cinsiyet arasında anlamlı bir ilişki bulunmazken, alternatif düşünme beceri puanları yaşa ve okul öncesi eğitim alma süresine göre anlamlı bir farklılık göstermektedir. Bununla birlikte çocukların sonuçsal düşünme beceri puanlarının yaşa ve okul öncesi eğitimi alma süresine göre anlamlı bir şekilde farklılaşmadığı görülmektedir.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to research the relation between the alternative thinking skill and consequential thinking skill of the 48-72 months of preschoolers. The participants of this study are 48-72 months of 48 children (21 girls, 27 boys) who live in Ankara and have education in a kindergarten under a public institution. The relational screening model was used for that study. As data collection tools; for the alternative thinking skill, Preschool Interpersonal Problem Solving Test (PIPS) which was created by Spivack and Shure (1974), adapted by Dinçer (1995) to Turkish was used, and for the consequential thinking skill, What Happen Next Game (WHNG) test which was created by Shure (1990), translated by Dinçer (2014) into Turkish was used. According to the results of the study, it was observed that there is statistically no significant relationship between total scores of alternative thinking skills and total scores of consequential thinking skills, however; there appears to be a low positive correlation. In addition, while there is no significant relationship between the gender and alternative thinking and consequential thinking skills; alternative thinking skill scores indicate a significant difference depending on the age and the period of preschool education. After all, it is seen that consequential thinking skill scores of children do not differentiate significantly depending on the age and the period of preschool education.
Keywords
- Akbaş, S. C. (2005). “Okul Öncesi Eğitime Devam Eden Altı Yaş Grubu Çocukların Sosyal Problem Çözme
- Akbaş, S. C. (2005). “Okul Öncesi Eğitime Devam Eden Altı Yaş Grubu Çocukların Sosyal Problem ÇözmeBecerilerinin İncelenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Anlıak, Ş. (2004). “Farklı Eğitim Yaklaşımları Uygulayan Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Kişiler ArasıBilişsel Problem Çözme Becerisi Programınım Etkisinin İncelenmesi”, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
- Anlıak, Ş. & Dinçer, Ç. (2005). “Farklı Eğitim Yaklaşımları Uygulayan Okul Öncesi Eğitim KurumlarınaDevam Eden Çocukların Kişiler Arası Problem Çözme Becerilerinin Değerlendirilmesi”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi (Univesity Educational Sciences Faculty Journal), 38 (1): 149-166.
- Arı, M. & Yaban, E.H. (2012). “9-11 Yaşındaki Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerinde Cinsiyet ve Yaş Farklılıkları”, Eğitim ve Bilim-Education and Science, 37 (164): 187-203.
- Bal, Ö. & Temel, Z. F. (2014). “Okul Öncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden 4- 6 Yaş Çocuklarının KişilerArası Problem Çözme ve Bakış Açısı Alma Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (Trakya University Journal of Education), 4 (1):156-169.
- Balda, S. & Sangwan, S. (2018). Promoting Social Competence For Management Of Aggressive Behavior. Indian Journal of Health & Wellbeing, 9.
- Bilir Seyhan, G., Ocak Karabay, S., Arda Tuncdemir, T. B., Greenberg, M. T. & Domitrovich, C. (2019). “TheEffects of Promoting Alternative Thinking Strategies Preschool Program on Teacher-Children Relationships and Children's Social Competence in Turkey”, International Journal of Psychology, 54(1): 61-69.
- Bozkurt Yükçü, Ş. & Demircioğlu, H. (2017). “Okul Öncesi Dönemdeki Çocukların Sosyal Problem ÇözmeBecerisinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 1(2): 216–238.Büyüköztürk, Ş. (2006). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. (6. Baskı). Pegem A Yayıcılık, Ankara.
- Dereli, E. (2008). “Çocuklar İçin Sosyal Problem Çözme Programının 6 Yaş Çocukların Sosyal ProblemÇözme Becerilerine Etkisi”, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü (University Social Sciences Institute), Konya.
- Dinçer, Ç. (1995). “Anaokuluna Devam Eden 5 Yaş Grubu Çocuklarına Kişiler Arası Problem ÇözmeBecerilerinin Kazandırılmasında Eğitim Etkisinin İncelenmesi”, Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü (University Healt Sciences Institute), Ankara.
- Dinçer, Ç., Güneysu, S. & Etikan, İ. (1997). “54- 78 Aylık Çocukların Kişiler Arası Problemlere Getirdikleri Çözümleri Etkileyen Faktörler”, 1.Ulusal Çocuk Gelişim Kongresi.
- Dinçer, Ç. & Güneysu, S. (2001). “Examining The Permanence Of Problem Solving Training Given For TheAcquisition Of Interpersonal Problem Solving Skills”, International Journal of Early Years Education, 9, (3): 207-219.
- Dinçer, Ç., Anlıak, Ş., Şahin, D. & Karaman, G. (2009). “Kişiler Arası Bilişsel Problem Çözme ProgramınınOkul Öncesi Eğitim Kurumlarında Yaygınlaştırılması” Projesi, Uluslararası Katılımlı II. Çocuk Gelişimi veEğitimi Kongresi’nde sunulan bildiri, (Presentation for 2nd Child Development and Education Congress) Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
- Dinçer, Ç. & Göktaş, İ. (2019). “4- 6 Yaş Çocuklarının Kişiler Arası Problem Çözme Becerileri ve OkulÖncesi Eğitim Alma Durumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 4(1): 72-83. http://ijeces.hku.edu.tr/tr/pub/issue/48561/586434
- Domitrovich, C.E., Cortes R.C. & Greenberg M.T. (2007). “Improving Young Children’s Social andEmotional Competence: A Randomizedtrial Of The Preschool Path”, Curriculum Journal of PrimaryPrevention, 28 (2): 67-92.
- Durmuşoğlu Saltalı, N. & Deniz, M.E. (2010). “Duygu Eğitimi Programının Okul Öncesi Eğitime DevamEden Altı Yaş Çocuklarının Duygusal Becerilerine Etkisi”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri/EducationalSciences: Theory & Practice, 10 (4): 2105-2140.
- Erikson, E.H. (1968). Identity: Youth and Crisis. W.W. Norton and Company, Inc., New York. Erwin, P.G. (1993). Friendship and Peer Relations in Children.Wiley, England.
- Erwin, P.G. & Ruane, G.E. (1993). “The Effects Of A Short-Term Social Problem Solving Programme With Children”, Counselling Psychology Quarterly, 6 (4): 35-50.
- Erwin, P.G., Firth K. & Purves, D.G. (2004). “Task Characteristics and Performance in Interpersonal Cognative Problem Solving”, The Journal Of Psychology, 138 (2): 185-192.
- Jenkins S., Rıtblatt S., Jeffrey S. & McDonald (2008). “Conflict Resolution Among Early Childhood Educators”, Conflict Resolution Quarterly 25 (4): 429- 449.
- Işıktekiner, S. (2014). “Anne Baba Destek Programının Okul Öncesi Dönem (48-60 Aylık) ÇocuklarınınKişiler Arası Problem Çözme Becerilerine Etkisi”, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü (University Educational Sciences Institute), Ankara.
- Işıktekiner, S. & Dinçer, Ç. (2015). “The Effect Of Parent Support Programs On Interpersonal ProblemSolving Skills Of Preschoolers, Ages 48-60 Months”, The International Journal of Early Childhood Learning, 22 (4): 1-14.
- Kargı, E. (2009). “Bilişsel Yaklaşıma Dayalı Kişiler Arası Sorun Çözme Becerileri Kazandırma (BSÇ)Programının Etkililiği: Okul Öncesi Dönem Çocukları Üzerinde Bir Araştırma”, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü (University Educational Sciences Institute), Ankara.
- Katz, L.G. (1995). Child Growth and Development. The Dushkin Publishing Group, USA.
- Kayılı, G. & Erdal, Z. (2021). “Children’s Problem Solving Skills: Does Drama Based Storytelling Method Work?”, Journal of Childhood, Education & Society, 2(1): 43-57.
- McMahon, S.D.,Washburn, J., Felix, E.D., Yakin, J. & Childrey, G.(2000). “Violence Prevention: ProgramEffects On Urban Preschool and Kindergarten Children”, Applied and Preventive Psychology,9 (4): 271-281.Nix, R.L., Bierman, K.L., Domitrovich, C.E. & Gill, S. (2013). “Promoting Children's Social-Emotional Skills in Preschool Can Enhance Academic and Behavioral Functioning in Kindergarten: Findings From Head Start REDI”, Early Educationand Development, 24 (7): 1000-1019.
- Ocak, Ş. & Arda, T.B. (2012). “Sosyal Yeterlilik ve Alternatif Düşünme Stratejilerinin Desteklenmesi -ADSDOkulöncesi Program”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri/ Educational Sciences: Theory&Practice,Özyürek, A. (2018). “Okul Öncesi Dönem Çocuklarda Problem Çözme Becerilerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 3 (2): 32-41.
- Piaget, J.(1969). The Psyhology Of The Child. Basic Books, New York.
- Shure, M.B. & Spivack, G. (1980). “Interpersonal Problem Solving As A Mediator Of Behavioral Adjustment in Preschool and Kindergarten Children”, Journal of Applied Developmental Psychology, 1: 29-44.
- Shure, M.B. & Spivack, G. (1982). “Interpersonal Problem-Solving in Young Children: A Cognitive Approach To Prevention”, American Journal Of Community Psychology, 10: 341-356.
- Shure, M.B. & Spivack, G. (1990). (Revised from 1974). The What Happens Next Game (WHNG) Test: Manual. Philadelphia, PA: Department of Mental Health Sciences, Hahnemann University.
- Shure, M.B. & Spivack, G. (1992). (Revised from 1974). Preschool Interpersonal Problem Solving (PIPS) Test: Manual. Philadelphia, PA: Department of Mental Health Sciences, Hahnemann University.
- Roset, C. J, Pellegrini A. D, Dupuis D. N. Bohn C. M.,Hickey M. C., Hilk C. L. & Peshkam A. (2008).“Teacher İntervention and U.S. Preschoolers’ Natural Conflict Resolution After Aggressive Compatition”, Behaviour, 145: 1601- 1626.
- Tozduman Yaralı, K. & Özkan, H. K. (2016). “Çocukların (60-72 Aylık) Sosyal Problem Çözme Becerileri İleSosyal Yetkinlik ve Davranış Durumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 20 (2): 345-361.
- Vygosty, L. (1978). Mind İn Society: The Development Of Higher Psychological Processes. (M. Cole, V. John Steiner, E. Souberman, Eds). Harward University Press, Cambridge.
- Walker, S. (2004). “Teacher Reports Of Social Behavior and Peer Acceptance in Early Childhood: Sex and Social Status Differences”, Child Study Journal, 34 (1): 13-28.
- Webster-Stratton, C.,Reid, J. & Hammond, M. (2001). “Social Skills and Problem-Solving Training ForChildren With Early-Onset Conduct Problems : Who Benefits?”, Journal Of Child Psychology Psychiatry, 42Yaban, E.H. & Yükselen, A. (2007). “Korunmaya Muhtaç Yedi-On Bir Yaş Grubundaki Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerinin İncelenmesi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 18(1): 49-67.
- Yılmaz, E. & Tepeli, K. (2013). “60-72 Aylık Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerinin Duyguları Anlama Becerileri Açısından İncelenmesi”, Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 172(172):117-130.
- Zorlu, H. & Öğülmüş, S. (2020). “Ben Sorun Çözebilirim (BSÇ) Programının Etkililiği: Okul Öncesi DönemiÇocukları Üzerinde Deneysel Bir Araştırma”, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1): 270-283.
